“...η βαρύτητα μίας χώρας στην εξίσωση της ισχύος προκύπτει από τον προσδιορισμό των σταθερών και μεταβλητών δεδομένων με τους πολλαπλασιαστές του στρατηγικού σχεδιασμού και της πολιτικής βούλησης. Ένας στρατηγικός σχεδιασμός και η δημιουργία πολιτικής βούλησης συμβάλλουν, ώστε τα σταθερά και μεταβλητά δεδομένα μίας αδύναμης χώρας να σχηματίσουν μία ισχύ κατά πολύ ανώτερη από τις δυνατότητες της ενώ ένας ασυνήθης πολιτικός σχεδιασμός και μία ανίσχυρη πολιτική βούληση μπορεί να γίνουν αιτία ώστε η εξίσωση ισχύος μίας χώρας... να κυμαίνεται σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα της κλίμακας της.”
“...η βασικότερη στρατηγική ισχύς μίας χώρας είναι ο ανθρώπινος παράγοντας.Είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς τη γεωγραφία και την ιστορία που είναι σταθερά στρατηγικά στοιχεία αλλά το στοιχείο του καλλιεργημένου ανθρώπου είναι σε θέση να δώσει έννοιες, ικανές να ανοίξουν νέους ορίζοντες σε αυτή την γεωγραφία και την ιστορία.”
Αχμέτ Νταβούτογλου
“Το Στρατηγικό Βάθος”
Στο εν λόγο έργο του τούρκου ΥΠΕΞ για αρκετά μπορεί να διαφωνεί κανείς, αλλά θα ήταν φανερά κακόπιστος και ανώριμος εάν έκανε μία γενική απόρριψη. Εξάλλου είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο, που ως ΥΠΕΞ της χώρας του εφαρμόζει στην εξωτερική πολιτική αυτής το σύνολο σχεδόν των θεωριών και απόψεων που ο ίδιος έχει διατυπώσει ως ακαδημαϊκός και θεωρητικός της γεωστρατηγικής. Το τμήμα που παραθέτω παραπάνω από την σελίδα 75 του βιβλίου του, πιστεύω ότι μας δίνει δύο απαντήσεις σε αντίστοιχες ερωτήσεις, σχετικά με την κατάσταση της χώρας μας. Η πρώτη παράγραφος απαντά στο τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ και η δεύτερη στο που πρέπει να βασιστούμε για να βγούμε από την κρίση με τις ελάχιστες επιπτώσεις.
Είναι βέβαιο ότι η κρίση που περνάμε δεν είναι μόνο οικονομική. Η οικονομία μας είναι η κορυφή του παγόβουνου στο οποίο έχει προσαράξει το πλοίο της ελληνικής κοινωνίας. Για την λάθος πορεία του πλοίου μας κατά το ταξίδι του τα τελευταία 35 χρόνια έχουμε ευθύνες όλοι. Πλοιοκτήτες, καπεταναίοι και πλήρωμα. Στα πλοία αυτά κανείς δεν μπορεί να το παίξει ανεύθυνος διότι σε αυτά δεν υπάρχουν επιβάτες. Η συνολική ευθύνη λοιπόν επιμερίζεται αναλογικά στο σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού αυτής της χώρας.
Για να έχουμε τις μικρότερες επιπτώσεις από την κρίση αυτή στο σημαντικό τομέα της εθνικής στρατιωτικής ισχύος φαίνεται ότι δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Μόνο το σύνολο στο ανθρώπινου δυναμικού του ΥΠΕΘΑ μπορεί να πετύχει την μέγιστη απόδοση της εγκατεστημένης αμυντικής υποδομής της χώρας.
Εκ των οικονομικών δεδομένων φαίνεται πως οι ανάγκες για αγορά νέων οπλικών συστημάτων δεν θα καλυφθούν σύντομα. Όποτε όμως και να γίνουν σημασία έχει αυτοί (ανθρώπινο δυναμικό) που θα αποφασίσουν να έχουν τις γνώσεις και την θέληση για να πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Κάλλιστη αμυντική επένδυση είναι αυτή που με δεδομένη δαπάνη προσθέτει τη μεγαλύτερη αποτρεπτική ισχύ στην ήδη υπάρχουσα των Ενόπλων Δυνάμεων. Κλαδικές ισορροπίες και εξασφάλιση διεθνών πολιτικών και οικονομιών ερεισμάτων σε βάρος των κάλλιστων εξοπλιστικών επιλογών στέρησαν τη χώρα από σοβαρό ποσοστό αμυντικής ισχύος, αφενός και αφετέρου, βοήθησαν να βρεθούμε στην σημερινή οικονομική κατάσταση. Διότι οι επιλογές με αυτά τα κριτήρια θα λύσουν ίσως το πρόβλημα για μικρό χρονικό διάστημα μόνο. Η χώρα θα βρίσκεται στην ίδια αφετηρία προσπαθώντας να αποσπάσει την εύνοια κάθε νέας κυβέρνηση των ισχυρών της “φίλων”.
Την παρούσα περίοδο το πρόβλημα της στρατιωτικής αμυντικής ισχύος της χώρας δεν νομίζω ότι είναι νέες φρεγάτες ή κορβέτες. Το πρόβλημα, εκτιμώ ότι εστιάζεται στην μέγιστη και κάλλιστη αξιοποίηση του υφιστάμενου αμυντικού εξοπλισμού και την διατήρηση υψηλού ηθικού στο ανθρώπινο δυναμικό του ΥΠΕΘΑ. Αυτές είναι και οι βασικές ευθύνες Πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας.
Αν διαθέτουμε όπλα ακριβείας πανάκριβα στην αγορά, και από λάθη μας δεν διαθέτουμε το πολύ μικρότερου κόστους σύστημα εξασφάλισης των δεδομένων για την επίτευξη της μέγιστης επίδοσης στην ακρίβεια, τότε μόνοι μας πετάξαμε τα χρήματα μας.
Έτσι θα συμφωνήσω με τον αξιότιμο πρώην Α/ΓΕΝ κ. Α. Αντωνιάδη ότι καλό είναι να ανατρέξουμε στους κλασσικούς μας όπως τον Σοφοκλή που μας συμβουλεύει ότι “Με τους διπλανούς μας πρέπει να έχουμε ειρήνη” με μία μικρή επισήμανση, όχι δική μου, αλλά του σύγχρονου του Σοφοκλή, επίσης κλασσικού Θουκυδίδη, ο οποίος επισημαίνει ότι για να συμβεί αυτό, δηλαδή η ειρήνη, πρέπει να το θέλει και ο “διπλανός”.
Επίσης μας διδάσκει ότι “το να επικαλούνται οι λιγότερο ισχυροί τις ηθικές αρχές ή τη θεία Νέμεση εναντίων του κυνικού υλισμού των ισχυρών είναι τουλάχιστον αφέλεια και αυταπάτη”.
Έτσι εγώ πιστεύω πως τίποτα δεν έχει τελειώσει και οπωσδήποτε δεν έχουμε πουθενά ηττηθεί.
Το ΥΠΕΘΑ έχει ικανή και έξυπνη Πολιτική Ηγεσία με βούληση και σθένος για εφαρμογή και υποστήριξη της κατάλληλης για τις περιστάσεις εθνικής αμυντικής πολιτικής. Διαθέτει επίσης Στρατιωτική Ηγεσία ικανή να εμπνεύσει, να σχεδιάσει και να επιδείξει υψηλή στρατιωτική αποτελεσματικότητα.
Αυτός ο “πόλεμος” κ. Ναύαρχε θα έχει διάρκεια και πολλές μάχες. Εύκολος δεν θα είναι, συμφωνώ. Όχι όμως και “...ας μαζέψουμε τα όποια συντρίμμια μας”.
Ελπίζω πως το ΠΝ έχει άλλη αποστολή να κάνει στο Αιγαίο και να μην έρθει μαζί σας στην περισυλλογή. Πάντως οι αεροπόροι που νομίζω ότι τους ξέρω, έχουν άλλες “εμπλοκές” στον ουρανό του Αιγαίου γι’ αυτό μην τους περιμένετε. Εξάλλου εμείς οι αεροπόροι από τη φύση μας πιστεύουμε στην άποψη του κόμη Φον Ζέπελιν: “Πρώτα ονειρεύεσαι, έπειτα πιστεύεις Εσύ ο ίδιος στο όνειρο Σου και ύστερα αυτό γίνεται πραγματικότητα”.
“...η βασικότερη στρατηγική ισχύς μίας χώρας είναι ο ανθρώπινος παράγοντας.Είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς τη γεωγραφία και την ιστορία που είναι σταθερά στρατηγικά στοιχεία αλλά το στοιχείο του καλλιεργημένου ανθρώπου είναι σε θέση να δώσει έννοιες, ικανές να ανοίξουν νέους ορίζοντες σε αυτή την γεωγραφία και την ιστορία.”
Αχμέτ Νταβούτογλου
“Το Στρατηγικό Βάθος”
Στο εν λόγο έργο του τούρκου ΥΠΕΞ για αρκετά μπορεί να διαφωνεί κανείς, αλλά θα ήταν φανερά κακόπιστος και ανώριμος εάν έκανε μία γενική απόρριψη. Εξάλλου είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο, που ως ΥΠΕΞ της χώρας του εφαρμόζει στην εξωτερική πολιτική αυτής το σύνολο σχεδόν των θεωριών και απόψεων που ο ίδιος έχει διατυπώσει ως ακαδημαϊκός και θεωρητικός της γεωστρατηγικής. Το τμήμα που παραθέτω παραπάνω από την σελίδα 75 του βιβλίου του, πιστεύω ότι μας δίνει δύο απαντήσεις σε αντίστοιχες ερωτήσεις, σχετικά με την κατάσταση της χώρας μας. Η πρώτη παράγραφος απαντά στο τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ και η δεύτερη στο που πρέπει να βασιστούμε για να βγούμε από την κρίση με τις ελάχιστες επιπτώσεις.
Είναι βέβαιο ότι η κρίση που περνάμε δεν είναι μόνο οικονομική. Η οικονομία μας είναι η κορυφή του παγόβουνου στο οποίο έχει προσαράξει το πλοίο της ελληνικής κοινωνίας. Για την λάθος πορεία του πλοίου μας κατά το ταξίδι του τα τελευταία 35 χρόνια έχουμε ευθύνες όλοι. Πλοιοκτήτες, καπεταναίοι και πλήρωμα. Στα πλοία αυτά κανείς δεν μπορεί να το παίξει ανεύθυνος διότι σε αυτά δεν υπάρχουν επιβάτες. Η συνολική ευθύνη λοιπόν επιμερίζεται αναλογικά στο σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού αυτής της χώρας.
Για να έχουμε τις μικρότερες επιπτώσεις από την κρίση αυτή στο σημαντικό τομέα της εθνικής στρατιωτικής ισχύος φαίνεται ότι δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Μόνο το σύνολο στο ανθρώπινου δυναμικού του ΥΠΕΘΑ μπορεί να πετύχει την μέγιστη απόδοση της εγκατεστημένης αμυντικής υποδομής της χώρας.
Εκ των οικονομικών δεδομένων φαίνεται πως οι ανάγκες για αγορά νέων οπλικών συστημάτων δεν θα καλυφθούν σύντομα. Όποτε όμως και να γίνουν σημασία έχει αυτοί (ανθρώπινο δυναμικό) που θα αποφασίσουν να έχουν τις γνώσεις και την θέληση για να πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Κάλλιστη αμυντική επένδυση είναι αυτή που με δεδομένη δαπάνη προσθέτει τη μεγαλύτερη αποτρεπτική ισχύ στην ήδη υπάρχουσα των Ενόπλων Δυνάμεων. Κλαδικές ισορροπίες και εξασφάλιση διεθνών πολιτικών και οικονομιών ερεισμάτων σε βάρος των κάλλιστων εξοπλιστικών επιλογών στέρησαν τη χώρα από σοβαρό ποσοστό αμυντικής ισχύος, αφενός και αφετέρου, βοήθησαν να βρεθούμε στην σημερινή οικονομική κατάσταση. Διότι οι επιλογές με αυτά τα κριτήρια θα λύσουν ίσως το πρόβλημα για μικρό χρονικό διάστημα μόνο. Η χώρα θα βρίσκεται στην ίδια αφετηρία προσπαθώντας να αποσπάσει την εύνοια κάθε νέας κυβέρνηση των ισχυρών της “φίλων”.
Την παρούσα περίοδο το πρόβλημα της στρατιωτικής αμυντικής ισχύος της χώρας δεν νομίζω ότι είναι νέες φρεγάτες ή κορβέτες. Το πρόβλημα, εκτιμώ ότι εστιάζεται στην μέγιστη και κάλλιστη αξιοποίηση του υφιστάμενου αμυντικού εξοπλισμού και την διατήρηση υψηλού ηθικού στο ανθρώπινο δυναμικό του ΥΠΕΘΑ. Αυτές είναι και οι βασικές ευθύνες Πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας.
Αν διαθέτουμε όπλα ακριβείας πανάκριβα στην αγορά, και από λάθη μας δεν διαθέτουμε το πολύ μικρότερου κόστους σύστημα εξασφάλισης των δεδομένων για την επίτευξη της μέγιστης επίδοσης στην ακρίβεια, τότε μόνοι μας πετάξαμε τα χρήματα μας.
Έτσι θα συμφωνήσω με τον αξιότιμο πρώην Α/ΓΕΝ κ. Α. Αντωνιάδη ότι καλό είναι να ανατρέξουμε στους κλασσικούς μας όπως τον Σοφοκλή που μας συμβουλεύει ότι “Με τους διπλανούς μας πρέπει να έχουμε ειρήνη” με μία μικρή επισήμανση, όχι δική μου, αλλά του σύγχρονου του Σοφοκλή, επίσης κλασσικού Θουκυδίδη, ο οποίος επισημαίνει ότι για να συμβεί αυτό, δηλαδή η ειρήνη, πρέπει να το θέλει και ο “διπλανός”.
Επίσης μας διδάσκει ότι “το να επικαλούνται οι λιγότερο ισχυροί τις ηθικές αρχές ή τη θεία Νέμεση εναντίων του κυνικού υλισμού των ισχυρών είναι τουλάχιστον αφέλεια και αυταπάτη”.
Έτσι εγώ πιστεύω πως τίποτα δεν έχει τελειώσει και οπωσδήποτε δεν έχουμε πουθενά ηττηθεί.
Το ΥΠΕΘΑ έχει ικανή και έξυπνη Πολιτική Ηγεσία με βούληση και σθένος για εφαρμογή και υποστήριξη της κατάλληλης για τις περιστάσεις εθνικής αμυντικής πολιτικής. Διαθέτει επίσης Στρατιωτική Ηγεσία ικανή να εμπνεύσει, να σχεδιάσει και να επιδείξει υψηλή στρατιωτική αποτελεσματικότητα.
Αυτός ο “πόλεμος” κ. Ναύαρχε θα έχει διάρκεια και πολλές μάχες. Εύκολος δεν θα είναι, συμφωνώ. Όχι όμως και “...ας μαζέψουμε τα όποια συντρίμμια μας”.
Ελπίζω πως το ΠΝ έχει άλλη αποστολή να κάνει στο Αιγαίο και να μην έρθει μαζί σας στην περισυλλογή. Πάντως οι αεροπόροι που νομίζω ότι τους ξέρω, έχουν άλλες “εμπλοκές” στον ουρανό του Αιγαίου γι’ αυτό μην τους περιμένετε. Εξάλλου εμείς οι αεροπόροι από τη φύση μας πιστεύουμε στην άποψη του κόμη Φον Ζέπελιν: “Πρώτα ονειρεύεσαι, έπειτα πιστεύεις Εσύ ο ίδιος στο όνειρο Σου και ύστερα αυτό γίνεται πραγματικότητα”.
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
onalert.gr
http://fox2e-mag.blogspot.com/2011/01/blog-post_7628.html
