Πατούμε σε πλάτες γιγάντων

Πατούμε σε πλάτες γιγάντων. Αυτών που η εικόνα τους έμεινε ανεξίτηλη και η παρουσία τους παντοτινά ζωηρή και ζωντανή. Αυτών που η ακτινοβολία τους ξεπέρασε τα ακατάληπτα γι' αυτούς σύνορα που δημιούργησε η ολιγόνοια και η ραδιουργία κάποιων άλλων. Η ακήρατη ψυχή τους, το απαύγασμα της σοφίας τους, ο λυσιτελής και λακωνικός λόγος τους, στοιχεία βασικά στο όλο πλαίσιο της πορείας τους. Ωστόσο, αυτό που ο ρους της ιστορίας, ο αειδίνητος σημείωσε γι' αυτούς, ήταν η θυσία του εαυτού τους για τους επόμενους. Ήταν το βήμα που έκαναν το επόμενο, αυτό της αλήθειας των πράξεων και της μεγαλοσύνης των αποφάσεων. Είναι το βήμα που πάντα κάποιοι πρέπει να κάνουν. Είναι αυτοί που ακούν το ρόπτρο της συνείδησης, που πηγάζει από τη μνήμη και τη συνειδητοποίηση της ευθύνης προς τους ανθρώπους, τους προηγούμενους και τους επόμενους. Όταν συμβεί αυτό, δεν υπάρχει άλλη έκβαση από το να γίνουν το επόμενο σκαλοπάτι. Να πατήσουν και αυτοί στους προηγούμενους ως οι επόμενοι για τους επόμενους. Είναι και αυτοί μεγάλοι. Δεν είναι τυχαίοι. Είναι και αυτοί γίγαντες. 

Ο.Α.Ε.

Μετά το άτοπο - Ν. Λυγερός



Ν. Λυγερός




Μετά το άτοπο
υπάρχει η ανθρωπιά
κι η επανάσταση
ενάντια στο σύστημα
που καθοδηγεί
τη γενοκτονία
για να το καταδικάσει
και να απαγορεύσει
τη βαρβαρότητα
έτσι ώστε η Ανθρωπότητα
να είναι ελεύθερη
ακόμα και πολιορκημένη
από κάθε κοινωνία
της λήθης και της αδιαφορίας
για να συνεχίσει
την εξέλιξή της
και να υπάρχουν
ελεύθερα όντα
που σκέφτονται τους άλλους
και τους επόμενους.

ΗΛΙΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ - 23 Μαΐου 2006.


Το ιστολόγιο hellas-macedonia τιμάει και μνημονεύει τους Αθάνατους Ήρωες της Πατρίδας μας.

Κωστή Αιωνία η μνήμη σου
Όλους αυτούς τους ένδοξους και αθάνατους νεκρούς, που έπεσαν για το μεγαλείο της Ελλάδας και την πρόοδο της Αεροπορίας μας, έχουμε ιερό καθήκον και υποχρέωση να τιμάμε και να αποθανατίζουμε, γιατί μόνο έτσι η θυσία τους δεν θα ‘ναι μόνο ζωντανή ανάμνηση σε μας αλλά και παράδειγμα για τις επόμενες γενιές που θα τις φωτίζει για την πραγμάτωση έργων σπουδαίων και την προάσπιση αξιών υψηλών.

Ας είναι αιωνία η μνήμη τους



Ο Κώστας Ηλιάκης γεννήθηκε στα Χανιά στις 15 Αυγούστου 1970.
Ήταν ο τέταρτος γιος του Ιωάννη και της Ειρήνης Ηλιάκη.
Μαθήτευσε στα δημόσια σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων. Σεμνός, χαμηλών τόνων αλλά παράλληλα μεθοδικός και ψύχραιμος κάτω από οιασδήποτε συνθήκες, έχοντας από την νεαρή του ηλικία αγάπη για το αεροπλάνο, πετυχαίνει το 1989 την είσοδο του στην Σχολή Ικάρων την οποία είχε μόνη επιλογή στο Μηχανογραφικό για την συμμετοχή στις Πανελλήνιες εξετάσεις.
Επιμελής Ίκαρος, ορκίζεται Ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετείται στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος για να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2. Κατόπιν τοποθετήθηκε στην 115 ΠΜ, 340 Mοίρα Βομβαρδισμού στα αεροσκάφη Α-7 Corsair.

 Στην διάρκεια αυτών των ετών φοιτά σε διάφορα Σχολεία της ΠΑ, όπως το σχολείο Όπλων και Τακτικής, αποφοίτησε το Πρόγραμμα Τακτικής Ηγεσίας και λόγω του υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης του διακρινόταν σε όλα τα είδη αποστολών. Αυτά σε συνδυασμό με τις ικανότητες και την ευσυνειδησία του τον καθιστούν έναν από τους ποιο ικανούς επαγγελματίες στον χώρο του και έτσι επιλέχθηκε το 2002,να αποτελέσει μέρος του πυρήνα των 10 Ιπταμένων οι οποίοι στάλθηκαν για εκπαίδευση στα νέα F-16 Block 52+ στις ΗΠΑ. Ολοκληρώνει την εκπαίδευση και επιστρέφει στην Ελλάδα, στην 347 Μοίρα στην Αγχίαλο μέχρι να έλθουν τα νέα Αεροπλάνα στην 115 ΠΜ.


Μετά από 8 μήνες, τον Ιούνιο του 2003 παίρνει μετάθεση για την 340 Μοίρα, την αγαπημένη του «Αλεπού», όπου αποκτά επιπλέον εμπειρία στην αναχαίτιση με τα νέα F-16 Block 52+, συμμετέχει στον σχεδιασμό και εκτέλεση Επιχειρήσεων την νύκτα και είναι παράλληλα εκπαιδευτής αέρος.

Στις 23 Μαΐου 2006 και έπειτα από θερμό επεισόδιο ελληνικών με τουρκικά μαχητικά, το αεροπλάνο του Κωνσταντίνου Ηλιάκη κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο, έπειτα από προσπάθεια αναχαίτισης τουρκικού F-16. Τα συντρίμμια του αεροπλάνου βρέθηκαν λίγο αργότερα επιβεβαιώνοντας το τραγικό αυτό συμβάν.

Ο σμηναγός ήταν πατέρας δύο παιδιών 1,5 και 5 χρονών αντίστοιχα.

Στις 28 Δεκεμβρίου 2006, στην καθιερωμένη τελετή απονομής μεταλίων και βραβείων από την Ακαδημία Αθηνών, του απονεμήθηκε το αργυρό μετάλιο αρετής και αυτοθυσίας.

Στις 23 Μαΐου 2007 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου προς τιμήν του, στο χώρο όπου έχασε τη ζωή του.

Αιωνία η μνήμη σου ΗΡΩΑ

Φυσικό αέριο και ελληνική στρατηγική

Ν. Λυγερός

Για να είμαστε ξεκάθαροι από την αρχή κανείς δεν μας υποχρεώνει να πουλήσουμε τη ΔΕΣΦΑ. Δεν υπάρχει καμία επίσημη αναφορά για αυτό το συγκεκριμένο θέμα. Κατά συνέπεια, όσοι μιλούν για πώληση λόγω εξαναγκασμού είτε δεν έχουν διαβάσει τα κείμενα που έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων, είτε το ξέρουν και το λένε για δημαγωγικούς λόγους. Σε κάθε περίπτωση τώρα που είμαστε στην τελική φάση της θέσπισης της ΑΟΖ, τώρα που έχουμε αποδεδειγμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου, τώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί την πράσινη ενέργεια, στην οποία ανήκει το φυσικό αέριο, δεν μπορούμε τώρα να πουλήσουμε το δίκτυο φυσικού αερίου της Ελλάδας. Η ΔΕΣΦΑ ανήκει στις υποδομές που έχει ανάγκη η ελληνική ΑΟΖ, για να υποστηριχθεί σε πρακτικό επίπεδο. Και δεν μπορούμε να την αφήσουμε να φύγει από τα χέρια της ελληνικής Δημοκρατίας τώρα που μπορούμε να την αξιοποιήσουμε στο έπακρον. Η ελληνική στρατηγική σε εθνικό επίπεδο μπορεί πλέον να βασιστεί στο φυσικό αέριο για το όφελος της πατρίδας μας και όχι για ξένα συμφέροντα. Στη ΔΕΣΦΑ μπορεί να εργαστεί δικό μας προσωπικό και πρέπει μάλιστα να ενισχυθεί για να επεκταθεί το δίκτυο σε περισσότερα μέρη της Ελλάδας και ειδικά σε περιοχές, όπως είναι η Θράκη και η Ήπειρος λόγω των θερμοκρασιών που επικρατούν τον χειμώνα. Όσο πιο μεγάλο θα είναι το δίκτυο, τόσο πιο πολλές οικονομίες θα κάνει η πατρίδα μας και ο λαός μας. Κατά συνέπεια σε κάθε πρακτικό και τακτικό επίπεδο πρέπει να εξετάσουμε πώς θα επεκταθεί το δίκτυο. Και στο στρατηγικό επίπεδο θα πρέπει να εξετάσουμε πώς θα συμμετέχουμε στην κατασκευή αγωγών φυσικού αερίου που μας αφορούν άμεσα και δεν ανήκουν σε φαντασιώσεις που αναδείχτηκαν μόνο και μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Το φυσικό αέριο είναι ένα συγκεκριμένο εργαλείο που θα βοηθήσει την πατρίδα μας ακόμα και σε τοπικό επίπεδο. Είναι μια εφαρμογή των δυνατοτήτων που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ και πρέπει να αναδειχθεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι υπάρχει πραγματική ανάγκη για τροφοδότηση και αυτό είναι ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα που θα καθορίσει και το μέλλον. Υπάρχει, λοιπόν, απαίτηση ελληνικής στρατηγικής και σε αυτόν τον τομέα.