Γέροντας Παΐσιος: «Θὰ ἔρθη καιρὸς ποῦ ὅλοι θά πιστέψουν»

- Γέροντα, πς συμβαίνει νθρωποι πιστο ν φθάνουν στν θεΐα;
- Στ θέμα ατ μπορε ν πάρχουν δύο περιπτώσεις. Στν μία περίπτωση μπορε ν ταν κανες πολ πιστός, ννήργησε  δύναμη το Θεο στν ζωή του μ πολλ χειροπιαστ γεγονότα, κα στερα ν φθασε σ μι θόλωση στθέμα τς πίστεως.
Ατ συμβαίνει, ταν λ.χ. κάνη κανες σκηση διάκριτη μ γωισμό, πιάνη δηλαδ ξερ τν πνευματικ ζωή. «Τί κανε τάδε γιος; λέει, θ τ κάνω κα γω», κα ρχίζει ν κάνη μι διάκριτη σκηση.
Σιγ-σιγ μως, χωρς ν τ καταλάβη, δημιουργεται μέσα το μι ψευδαίσθηση τι, ν δν φθασε στ μέτρα το τάδεγίου, κάπου κε κοντ πρέπει ν εναι. τσι συνεχίζει τν σκηση. λλά, ν πρν π ατν τν λογισμ τν βοηθοσε  θεία Χάρις, τώρα ρχίζει ν τν γκαταλείπη.
Γιατί, τί δουλει χει μ τν περηφάνεια  Χάρις το Θεο;
ποτε δν μπορε πι ν κάνη τν σκηση πο κανε προηγουμένως κα ζορίζει τν αυτό του. Μ τ ζόρισμα μως δημιουργεται γχος. ρχεται κα  περηφάνεια πο εναι μι ντάρα κα το δημιουργε μι θόλωση.
Κα ν εχε κάνει τόσα κα εχε νεργήσει  θεία Χάρις κα εχε γεγονότα, ρχίζει σιγ-σιγ ν χη λογισμος πιστίας καν μφιβάλλη γι τν παρξη τοῦ...
Θεο.

 δεύτερη περίπτωση εναι, ταν θέληση νας γράμματος ν σχοληθ μ τ δόγμα. Έ, ατς δν εναι καλά!
λλο ν ρίξη μι ματιά, γι ν γνωρίση τ δόγμα. λλα κα νας μορφωμένος ν πάη περήφανα ν σχοληθ μ τδόγμα, κα ατόν, πειδ χει περηφάνεια, θ τν γκατάλειψη  Χάρις το Θεο, κα θ ρχιση ν χη μφιβολίες.
Δν μιλάω φυσικ γι ναν πο χει ελάβεια. Ατς κα μορφωμένος ν μν εναι, μπορε ν ρίξη μι ματι μ διάκριση, μέχρι κεϊ πο μπορε ν ξέταση, κα ν κατανόηση τ δόγμα. λλα νας πο δν χει πνευματικότητα κα πάει νσχοληθ μ τ δογματικά, ατός, κα ν πίστευε λίγο, μετ δν θ πιστεύη καθόλου.
- Γέροντα,  πιστία χει ξαπλωθ πολ στν ποχή μας.
- Ναί, λλα συχν βλέπει κανες κα σ’ ατος κόμη πο λένε τι δν πιστεύουν στν Θε ν παρχη μέσα τος κρυμμένη λίγη πίστη. Μι φορ μοϋ επε να παλληκάρι: «Δν πιστεύω τι πάρχει Θεός». «λα πι κοντά, τοϋ επα.κος τ ηδόνι πο κελαηδάει;
Ποις το δωσε τ χάρισμα ατό;». Τ καημένο να κι να συγκινήθηκε. φυγε κείνη  σκληράδα τς πιστίας καλλαξε τ προσωπάκι του.
λλη φορ εχαν ρθει δύο πισκέπτες στ Καλύβι. ταν περίπου σαράντα πέντε χρονν κα ζοσαν πολ κοσμικ ζωή.
πως μες ο μοναχο λέμε «φο εναι μάταιη ατη  ζωή, τ ρνούμαστε λα», τσι κα κενοι, π τν ντίθετη πλευρά, επαν «δν πάρχει λλη ζω» καί, ταν ταν νέοι, φησαν τς σπουδές τους κα ρίχτηκαν στν κοσμικ ζωή.
φθασαν σ σημεο ν γίνουν ψυχικ κα σωματικ ράκη.  πατέρας το νς πέθανε π τν στενοχώρια.  λλος κατέστρεψε τν περιουσία τς μάνας του κα τν κανε καρδιακιά. Μετ π τν συζήτηση πο κάναμε, εδαν τπράγματα λλις.
«μες χρηστευθήκαμε», λεγαν. δωσα στν ναν μι εκόνα γι τν μάνα του. Πγα ν δώσω κα στν λλο μία εκόνα, λλα δν τν παιρνε. «Δσε μου να σανιδάκι π ατ πο πριονίζεις, μοϋ λέει. Δν πιστεύω στν Θεό· στοςγιους πιστεύω».
Τότε το επα: « καθρέφτης εναι κανες  καπάκι π κονσερβοκούτι, ν δν πέσουν ο κτίνες το λιου πάνω του, δν γυαλίζει. Ο γιοι λαμψαν μ τς κτίνες τς Χάριτος το Θεοπως τ στέρια παίρνουν φς π τν λιο».
Τος καημένους τους νέους τους ζαλίζουν μ διάφορες θεωρίες. Εχα προσέξει κεϊ στ Καλύβι τι συνήθως δύο μαρξιστς πενηντάρηδες μπαιναν στ γκροπ τν νέων, γι ν τος ζαλίζουν.
Ο μαρξιστς δν πιστεύουν καί, ταν πς ν τος πόδειξης τν παρξη το Θεο, κρίνουν τν Θε κα εναι λορωτήσεις· «γιατί ατό, γιατί κενο κ.λπ.».
 Προφήτης σαΐας λέει τι ατο πο δν θέλουν ν σωθον, δν καταλαβαίνουν[5]. Μία φορ τος επα: «Βλέπετε τστέρια; Ατ δν εναι βιδωμένα· κάποιος τ κρατ στ στερέωμα. Γι τν Χριστό, σα επαν ο Προφτες κπληρώθηκαν.
χουμε τόσους Μάρτυρες, πο ταν πρν πολ πιστοι, δήμιοι, εδωλολάτρες, κα μετ πίστεψαν στν Χριστ καμαρτύρησαν. Μερικούς τους κοβαν τν γλώσσα, γι ν μ μιλνε γι τν Χριστό, κα μ κομμένη γλώσσα μιλοσαν καλύτερα!
Κάθε μέρα χουμε τόσους γίους πο ορτάζουν! Εναι ζωνταν  παρουσία τν -γίων. Κα ταν κόμη μες δν τος βρίσκουμε, κενοι μς βρίσκουν!
Πολλο σκητς στν ρημο, πο δν χουν μερολόγιο κα δν ξέρουν ποις γιος γιορτάζει, λένε «γιοί της μέρας, πρεσβεύσατε πρ μν» κα παρουσιάζονται ο γιοι κα τος φανερώνουν κα τ νομά τους· κα μάλιστα εναι γιοι μδύσκολα νόματα.
Κοιτνε στερα ο σκητς τ μερολόγιο κα βλέπουν τι γιορτάζουν κείνη τν μέρα ο γιοι πο τος παρουσιάσθηκαν[6]. Ατ πς τ βλέπετε;».
Μετά μου επαν: «Γιατί πνε ο γιοι στος καλογήρους κα δν πνε ν βοηθήσουν τν λα πο χει νάγκη;». «Μ τίρθατε δ, παλληκάρια; τ ρώτησα· μ τ εροπλάνο;». «χι, μ τ ατοκίνητο», μο λένε.
«ντάξει· στν δρόμο πο ρχόσασταν, πόσα προσκυνητάρια εδατε; Ατ δν φύτρωσαν μ τ πρωτοβρόχια. Βοηθήθηκαν ο νθρωποι π τος γιους κα π ελάβεια τ φτίαξαν, κα νάβουν κα τ κανδήλια. Ο πνευματικονθρωποι, σο πετον τ λικά, τόσο νεβαίνουν. Ο λιστες, κα ατο κάτι πολαμβάνουν φτιάχνουν π.χ. τόσα κύπελλα, παίρνουν τόσα χρήματα· μα φτιάξουν περισσότερα, παίρνουν περισσότερα. σεϊς μόνον τν προπαγάνδα κάνετε κα σταματτε κε· δν χετε τίποτε ν πολαύσετε. Εστε ο πι ταλαίπωροι, διότι, ταν πετύχετε ατ πο θέλετε, δν θ χετε κανένα λλο δανικό, μόνον τ βάσανο τς μαρξιστικς σκλαβις». Στ τέλος μου επαν: «Εσαι πολ καλςνθρωπος, δίκαιος, σοφός…».
Πάντως ετε τ θέλουν ο νθρωποι ετε δν τ θέλουν, θ ρθη καιρς πο λοι θ πιστέψουν, γιατί θ φθάσουν σδιέξοδο κα θ πέμβη  Χριστός.
1. ω. 15,5.
2. Θεοτόκιο β’ χου.
3. Βλ. Μάτθ. 9,29 κα Μάρκ. 9,23
4.Ψάλμ. 81,6
5. Πρβ. σ.
6, 9-10. 6. Στς 3-6-1979, πειδ  Γέροντας δν θυμόταν ποις γιος γιόρταζε κείνη τν μερα κα δν βρισκε τ γυαλιά του, γι ν δ στ μερολόγιο – μόλις τότε εχε γκατασταθ στ Καλύβι «Παναγοΰδα» κα κόμη δν ΐχε τακτοποιηθ -, κανε κομποσχοίνι λέγοντας «γιοί της μέρας, πρεσβεύσατε πρ μν». Τότε τν πισκέφθηκε  γιος Λουκιλλιανς πο γιορτάζει κείνη τν μέρα κα τοΰ πανέλαβε τρες φορς τ δύσκολο νομά του.
πόσπασμα π τς σελίδες 274 -280 το βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β΄
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/01/blog-post_8564.html#ixzz1AWtpw8Tj