Νικόλαος Ξυλούρης! Δυο λέξεις για ένα όνομα με βαριά ιστορία. Ο "Αρχάγγελος της Κρήτης" ή "ψαροΝίκος" για τους κοντινούς του φίλους. Έτσι έμεινε στην ιστορία ο τραγουδιστής με την βαθιά και ιδιαίταιρη φωνή από τα ανώγεια της Κρήτης. Μια μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά η φωνή και τα τραγούδια του όχι μόνο για τους γηγενείς Έλληνες αλλά για σύσσωμον το εθνος των Ελλήνων! Νίκος Ξυλούρης! Στις 8 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται 31 χρόνια από την ημέρα που ταξίδεψε στις πνοές των αγγέλων που ταξίδευε η φωνή του όλους όσους τον ακούγαμε, παιδιά μικρά ακόμα όταν η κρατική τηλεόραση ΕΡΤ έδειχνε ιστορικά έργα που επένδυε η φωνή του όπως εκείνο το δυσερμήνευτο ήταν "μια μικροπαντρεμένη, κόρη ξανθή" που άκουγαμε όταν άρχιζε το έργο... Στίχοι με νόημα και γεμάτοι συμβολισμούς σε κάθε λέξη τους. Παιδί σεμνό που πήρε ο Θεός πριν ακόμα ανθίσει μα πρόλαβε και μοσχοβόλησε με την φωνή του στα πέρατα της οικουμένης τραγουδώντας με συναίσθημα και μοναδικότητα κάθε στίχο που τραγούδησε. Στίχους που μόνο στην δική του φωνή ταίριζαν. Σάμπως να γράφονταν μόνο για το δικό του μετάλο. Δόξα και τιμή για τους Κρητικούς της γης! Δάκρυα ιερής μνήμης στο έργο και την προσφορά του προς όλους τους Έλληνες! Βαριά κληρονομιά. Τραγούδησε τον έρωτα με ήθος, αξιοπρέπεια και σεμνότητα που όμοια της δεν ξανάδαμε, ύμνησε την καθημερινότητα του αγρότη και του εργάτη. Δοξολογίες και αλληλουϊάρια για την Κρήτη! Τη γη που τον γέννησε. Τη γη μαρτύρων και των ηρώων της Λευτεριάς του 1821 και της Μάχης της Κρήτης το 1940. Τραγούδησε με πάθος την ιστορία του γέννους! Τους πολέμους, τους ξεριζωμούς και τις θυσίες! Τους αντρειωμένους, την καθημερινότητα του βιοπαλαιστή που αγωνίζεται. Μυριόκλαψε με την φωνή του για τα πάθη της Πατρίδας μας και έκαμε (και κάμει) να δρακρυροούν τα μάτια κάθε που ακούει την φωνή του. Έψαλε μοναδικά τον μυριοτραγουδισμένο ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ και σφάλισε με την φωνή του το ήθος και έθος των παραδόσεων. Τραγούδησε τα πρώτα σημάδια της ιστορίας του γέννους, που ορθοπόδησε από την οθωμανική αυτοκρατορία με τον Θούριο του Ρήγα μέχρι και που θέριψε το δένδρο της λευτεριάς που πότισαν με το αίμα τους χιλλιάδες και μυριάδες μυριάδων οι πρόγονοι μας. Ήρωες και μάρτυρες που σήμερα κάποιοι σκυλεύουν τα κορμιά και το αίμα τους κάνοντας τα κόκαλα τους να τρίζουν μέσα από τους τάφους τους. Και τις μνήμες τους να ματώνουν με όσα ακούνε από κάθε λογής τσατσόνια, τσατσόπουλους και λαμόγια που χούγιαξαν με χρυσά πληρωμένοι να αλλάξουν την ιστορία του γέννους. Αποτυχημένους που βγήκαν στο κουρμπέτι να περιμαζώξουν και να θερίσουν αναγνωρισμότητα για να πουλήσουν βιβλία...μπας και βάλλουν χρήμα στην τρύπια τσέπη τους. Θυσία όλα στο βωμό της παγκοσμιοποίησης και της θέλησης εκείνων που υποτάχτηκαν στα κελεύσματα της Νέας Τάξης πραγμάτων. Έντυσε με την φωνή του, ο Νίκος Ξυλούρης και τα ύστερα χρόνια. Τα πέτρινα χρόνια του πόνου. Από τα γεγονότα της Σμύρνης, τα χρόνια του 1940 μέχρι και την νεότερη ιστορία. Τραγούδησε και όλα εκείνα που έζησε 5χρονο παιδί ακόμα όταν οι γερμανοί κάψανε το χωριό του και τον ξεριζώσανε από την γη του. Τα ανώγεια. Σήμερα ημέρα μνήμης και σεβασμού στο έργο και την προσφορά του ιδιαίτερα τούτες τις ημέρες που τραγούδια όπως το "πότε θα κάμει ξαστεριά", "ο Θούριος του Ρήγα", "Αγρίμια και αγριμάκια μου", "μπήκαν στην πόλη οι οχτροί" ο παραλληλισμός και οι συνειρμοί δικοί σας για ποιους εχθρούς μιλάει σήμερα ο ποιητής... και πόσο επίκαιρα είναι τα τραγούδια του σήμερα.... Πιο επίκαιρα από ποτέ άλλοτε. Με τούτη την αρορμή -αιτία γυραύαμε δηλαδή- ετοιμάσαμε ένα μικρό αφιέρωμα στην μνήμη του με την φωνή του, με ήχο, χρώματα, εικόνες που ταξιδεύουν στο πέρα... και τραγούδια που έμειναν αναλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου. Όπως τότε που τα πρωτοτραγούδησε... Τραγούδια που συλλέξαμε χάρη στον κόπον και την εργασία 10αδων φίλων του που τα ανέβασαν στο διαδίκτυο για να μπορούμε και εμείς να τα διαχέουμε, να τα διανθίζουμε και να τα διακινούμε για να μένουν για τους επόμενους από εμάς. Τραγούδια όπως "Τα λόγια(σ.σ. των ψευταράδων πολιτικών) και τα χρόνια τα χαμένα(σ.σ.τα δικά μας)" και άλλα γεμάτα συμβολισμούς που σήμερα είναι πιο επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε... Γιατί, βαρύ το πένθος που σκεπάζει την χώρα μας εδώ και μήνες. Πέπλο που έχει απλώσει πάνω στην χώρα και το γένος ολάκερο απ άκρη σε άκρη. Πέπλο μαύρο που για να σηκωθεί και λευτερώσει τη χώρα από τα δεινά και τα δεσμά θέλει αρετή και τόλμη! Δεινά που ούτε οι Τούρκοι Οθωμανοί Σελτζούκοι, δεν κατάφεραν να μας επιφέρουν με όσο αίμα και αν πότισαν οι πρόγονοι μας τους τόπους και τασ χώματα μας. Όλα τούτα που γίονται από την μεταπολίτευση και έπειτα δε χωράνε στα 500 χρόνια που πέρασαν πάνω μας οι κατακτητές. Πάνω από τους ήρωες προγόνους μας, τους τάφους των μαρτύρων δεν κατάφεραν να τα αλλοιώσουν, με όσα κατάφεραν "αυτοί οι οχτροί"... 35 χρόνια τώρα... Για ποιο πένθος μιλάμε; Δε θέλει και πολύ να καταλάβει λίγο ο καθείς μας... Πένθος που θα το δείτε σε λίγο...Σε λίγο διάστημα... Πολύ λίγο. Πιστέψετε μας... Κάτι γνωρίζουμε εδώ που συλλέγουμε όγκο απίστευτο πληροφοριών... Πληροφοριών πολλών... Και δεν είναι που φοβόμαστε, μήτε δειλιάζουμε για να μιλήσουμε, μα εκείνο που κρατά όλους μας-όχι μόνον εμάς αλλά και όσους άλλους γνωρίζουμε τι έρχεται...- είναι οι συνέπειες. Ποιος το βήμα θα κάνει... Πρώτος να ξεκινήσει... Ας είναι... θα έρθει η στιγμή. Σύντομα.. Πολύ σύντομα! Και τότε ο λαός ξεσκηκωμένος θα ξανά τραγουδά πάλι τα τραγούδια όχι μόνον του ΨαρόΝίκου αλλά και άλλα παρόμοια, όπως η Ρωμηοσύνη, και άλλα που μιλάνε για λευτεριά, θυσίες, αίμα και ξεσηκωμούς. Τούτος ο κατακτητής είναι ο πιο ύπουλος γιατί είναι από μέσα... Τα κάστρα όλα πάντα από μέσα πέφτουν. Έτσι μας δίδαξε η ιστορία. Έτσι έγινε πάντα. Από την αρχαιότητα με τον εφιάλτη, την κερκόπορτα στο Βυζάντιο μέχρι τον Πήλιο γούση... Το deal είναι μεγάλο...και τα λεφτά πολλά... Η υπογραφή με το ΔΝΤ και όλους τους άλλους που βάλανε ενέχειρο την χώρα, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας δεν αντέχετε! Πουλήσανε και ξεπουλήσανε, απάτριδες και προδότες και τις γενιές που έρχονται! Μόνον με μια επανάσταση από τον λαό για τον λαό μπορεί να αλλάξει τα σχέδια και να ματαιώσει υπογραφές και δάνεια. Να φύγουν και οι καλοπληρωμένοι υποτακτικοί συνδικαλισταράδες του ΠΑΜΕ που ντροπιάζουν την χώρα να φύγουν και εκείνοι που μετέτρψαν την Βουλή σε καταγώγιο και φυτώριο απατεώνων! Έρχεται η ώρα... Έρχεται...Θα το δείτε... Τούτα τα λίγα είχα να πω σε τούτο το πρώτο σημείωμα μου αυτής της σειράς και του κύκλους αυτού. Να αλλάξουμε και λίγο... ύφος και style...Να φύγουμε από την βρωμιά και την δυσωδία των υπονόμων που δυστυχώς εδώ και χρόνια ανοίγουμε σε τούτη τη ξένη γη που ήρθαμε... Εις το επανιδείν... Και έχουμε να πούμε πολλά και για πολλούς...Αλέξανδρος Στεφανόπουλος, Νέα Υόρκη
