Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης - ὑπὲρ τοῦ γένους καὶ τῆς Πατρίδος

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
Ὑπὲρ τοῦ γένους καὶ τῆς Πατρίδος

Ὁ Γέροντας, ξεριζωμένος ἀπὸ τὴν βρεφική του ἡλικία, καὶ ἔχοντας ζήσει τὴν φρίκη τοῦ πολέμου καὶ τῆς Κατοχῆς, γνώριζε ἀπὸ τὴν πείρα του ὅτι τὸ νὰ «διαγωμεν ἤρεμον καὶ ἠσύχιον βίον» εἶναι μεγάλη εὐλογία.
Ἀγαποῦσε τὴν Πατρίδα καὶ ἔλεγε: «Καὶ ἡ Πατρίδα εἶναι μία μεγάλη οἰκογένεια». Δὲν ἐπεδίωκε τὸ ἐθνικὸ μεγαλεῖο, τὴν δόξα καὶ τὴν ἰσχὺ μὲ τὴν κοσμικὴ ἔννοια, ἀλλὰ τὴν εἰρήνη, τὴν πνευματικὴ ἄνοδο καὶ τὴν ἠθικὴ ζωὴ τῶν πολιτῶν, γιὰ νὰ μᾶς βοηθᾶ καὶ ὁ Θεός. Οὔτε ἐπιζητοῦσε τὴν ἀσφάλεια γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουν οἱ ἄνθρωποι τὶς ἀνέσεις τους.
Σὲ κάποιον Ἕλληνα θερμὸ πατριώτη ποὺ ζοῦσε στὴν Ἀμερικὴ καὶ προσπαθοῦσε νὰ προβάλλη τὴν Ἑλλάδα, συνέστησε ν' ἀγωνισθῆ γιὰ νὰ ἁγιάση καὶ ὕστερα νὰ προβάλλη σωστὰ καὶ πνευματικὰ καὶ τὴν Ἑλλάδα.
Ὅπως οἱ Προφῆτες τοῦ Ἰσραὴλ συμμετεῖχαν στὴν ζωὴ τοῦ ἔθνους ἐνεργὰ μὲ τὸν τρόπο τους, προσεύχονταν, θρηνοῦσαν, ἔλεγχαν βασιλεῖς, κήρυτταν μετάνοια καὶ προφήτευαν γιὰ τὰ ἐπερχόμενα δεινά, τὸ ἴδιο καὶ ὁ Γέροντας δὲν ἦταν ἀδιάφορος καὶ ἀπαθὴς στὰ θέματα τῆς Πατρίδος. Ὁ προφήτης δὲν ἦταν ἐθνικιστὴς ποὺ ἔλεγε: «Διὰ Σιῶν οὐ...σιωπήσομαι» . Τὸ ἴδιο καὶ ἡ στάση τοῦ Γέροντα ἦταν καθαρὰ πνευματική.
Ἐνῶ ζοῦσε ἐκτὸς κόσμου, ἀγωνίσθηκε ὅσο λίγοι γιὰ τὸ καλό της Πατρίδος. Ἀξιοθαύμαστη ἦταν ἡ δραστηριότητα καὶ ἡ προσφορά του στὰ ἐξωτερικὰ ἐθνικὰ θέματά μας. Μιλοῦσε ἐναντίον τῶν ἀνθελληνικῶν ρευμάτων, τῶν πλαστογράφων τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας, καὶ κυρίως ἐναντίον τῶν ἀδίκων ἐδαφικῶν διεκδικήσεων σὲ βάρος τῆς Ἑλλάδος, τῶν Σκοπιανῶν, «Πανσλαυϊστῶν», Ἀλβανῶν, Τούρκων κ.α. Ἔλεγε: «Ὁ ἕνας θέλει τὴν Θεσσαλονίκη, ὁ ἄλλος θέλει νὰ φθάση μέχρι τὴν Λάρισα, ὁ ἄλλος θέλει τὸ Αἰγαῖο. Μὰ τέλος πάντων δὲν ὑπῆρχε ποτὲ Ἑλλάδα;».
Ἐπεσήμαινε τοὺς ἐθνικοὺς κινδύνους, πρὶν ἀκόμη φανοῦν. Βοήθησε πολλοὺς νὰ δοῦν ξεκάθαρα τὶς ξένες προπαγάνδες σὲ βάρος τῆς Πατρίδος, καὶ ὅσοι εἶχαν θέσεις καὶ εὐαισθησία ἔλαβαν τὰ ἀνάλογα μέτρα.
Σχετικὰ μὲ τὸ Μακεδονικό, ἀναφέρει ἀνώτατος ἀξιωματικός: «Ἐγὼ ἤμουν μέσα στὰ πράγματα καὶ δὲν εἶχα πάρει εἴδηση. Ὁ Γέροντάς μου ἄνοιξε τὰ μάτια. Στὴν ἀρχὴ παραξενευόμουν καὶ ἔλεγα: "Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λέγει ὁ Γέροντας καὶ ἀπὸ ποῦ τὰ ξέρει;". Ἔπειτα κατάλαβα». Ὁ Γέροντας ἤδη ἀπὸ τὸ 1977, ὅταν πῆγε στὴν Αὐστραλία, ἀνέφερε τὸ Μακεδονικὸ θέμα. Αὐτὰ κάποιοι «εἰδικοὶ» τὰ θεώρησαν «ἀνεύθυνες φανατικὲς κινδυνολογίες».
Ὑπερασπιζόμενος τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας, ἀνήρτησε στὸ Ἀρχονταρίκι τοῦ τὸ κείμενο τοῦ προφήτου Δανιήλ ποὺ ἀναφέρεται στὸν βασιλέα τῶν Ἑλλήνων Ἀλέξανδρο καὶ δίπλα του μία μεγάλη χάρτινη εἰκόνα ἑνὸς Ἀγγέλου ἀπὸ Σερβικὸ Μοναστήρι, νὰ δείχνη τὸ κείμενο.
Παρωμοίαζε τὸ κράτος τῶν Σκοπίων μὲ οἰκοδόμημα ποὺ εἶναι κτισμένο μὲ τοῦβλα καὶ μὲ φαρσαλινοὺς χαλβάδες, ποὺ εἶναι κομμένοι σὲ σχῆμα τούβλων, καὶ ποὺ φυσικὸ εἶναι κάποτε νὰ καταρρεύση.
Τὸ βιβλίο τοῦ πρώην ὑπουργοῦ Βορείου Ἑλλάδος κ. Νικολάου Μάρτη, «Ἡ πλαστογράφηση τῆς Μακεδονίας», ὅταν τὸ διάβασε, τὸν ἐνθουσίασε. «Δόξα τῷ Θεῶ», εἶπε, «ὑπάρχουν καὶ πατριῶτες». Πῆρε πολλὰ βιβλία καὶ τὰ μοίραζε εὐλογία. Ἔγραψε καὶ ἕνα ἐπαινετικὸ ποιηματάκι, τὸ ὁποῖο ὁ κ. Μάρτης συμπεριέλαβε σὲ νέα ἔκδοση τοῦ βιβλίου του.
Γιὰ τὴν Τουρκία διεκήρυσσε μὲ βεβαιότητα: «Θὰ διαλυθεῖ, καὶ οἱ μεγάλες δυνάμεις θὰ μᾶς δώσουν τὴν Πόλη. Ὄχι ἐπειδὴ μᾶς ἀγαποῦν ἀλλὰ γιατί θὰ οἰκονομήσει ὁ Θεὸς τὰ πράγματα ἔτσι, ὥστε τὸ συμφέρον τους θὰ εἶναι νὰ τὴν ἔχουμε ἐμεῖς. Θὰ λειτουργήσουν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Οἱ Τοῦρκοι ἔχουν νὰ πληρώσουν πολλά, ἀπ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν κάνει. Αὐτὸ τὸ Ἔθνος θὰ καταστραφεῖ, διότι δὲν προῆλθε μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τὰ κόλλυβά τους τὰ ’χουν στὸ ζωνάρι τοὺς (δηλαδὴ πλησίασε τὸ τέλος τους).

Ὁ ἅγιος Ἀρσένιος ἔλεγε πρὶν ἀπὸ τὴν Ἀνταλλαγή: "Τὴν Πατρίδα μας θὰ τὴν χάσουμε, ἀλλὰ πάλι θὰ τὴν βροῦμε"».
Ρωτήθηκε ὁ Γέροντας, πότε θὰ ἐλευθερωθεῖ ἡ Κύπρος, καὶ ἀπάντησε: «Ἡ Κύπρος θὰ ἐλευθερωθεῖ, ὅταν μετανοήσουν οἱ Κύπριοι. Νὰ κάνετε πνευματικὲς βάσεις γιὰ νὰ διώξουν τὶς βάσεις τῶν Τούρκων, τῶν Ἄγγλων καὶ τῶν Ἀμερικανῶν». Ἔβλεπε δηλαδὴ τὸ Κυπριακὸ ὡς πνευματικὸ θέμα, ὄχι ὡς ἐθνικὸ ἢ πολιτικό, καὶ ὅτι ἡ λύση του θὰ προέλθει ἀπὸ τὴν μετάνοια τοῦ λαοῦ καὶ τὴν προσευχή.
Βλέποντας τὸν ἀπὸ Ἀνατολᾶς κίνδυνο γιὰ τὴν Θράκη, μετέβη στὴν Κομοτηνὴ γιὰ νὰ στηρίξη ἐκχριστιανισθέντες Μουσουλμάνους. Ἤθελε νὰ παραμείνη μαζί τους γιὰ ἕνα διάστημα γιὰ νὰ βοηθήση.
Στὰ θέματα τῆς Πατρίδος δὲν ἤθελε οἱ Χριστιανοὶ νὰ εἶναι ἀδιάφοροι. Πολὺ λυπόταν ποὺ ἔβλεπε πνευματικοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπιζητοῦν νὰ βολευθοῦν οἱ ἴδιοι καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφέρωνται γιὰ τὴν Πατρίδα. Ὁ καημός του καὶ ἡ ἀπορία τοῦ ἦταν πὼς οἱ ὑπεύθυνοι δὲν ἀντιλαμβάνονται ποῦ ὁδηγούμαστε. Ὁ ἴδιος ἀπὸ παλαιὰ διέβλεπε τὴν σημερινὴ κατάσταση καὶ ἀνησυχοῦσε, ἀλλὰ δὲν διέσπειρε τὶς ἀνησυχίες του στὸν κόσμο. Ἔλεγε: «Ἀπὸ τὸ κακὸ ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα θὰ βγεῖ μεγάλο καλό».
Λυπόταν γιὰ τὴν πνευματικὴ κατάπτωση τῶν πολιτῶν. Μιλοῦσε αὐστηρὰ γι' αὐτοὺς ποὺ ψήφιζαν ἀντιχριστιανικοὺς νόμους. Λυπήθηκε γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τῆς γλώσσας καὶ εἶπε: «Ἡ ἑπόμενη γενεὰ θὰ φέρει Γερμανοὺς νὰ μᾶς μάθουν τὴν γλώσσα μας, καὶ τὰ παιδιά μας θὰ μᾶς φτύνουν». Ἔγραφε σὲ ἐπιστολή του: «Αὐτοὶ ποὺ κατάργησαν τὰ Ἀρχαία πάλι θὰ τὰ ξαναφέρουν».
Δημοσίευσε ἕνα σύντομο κείμενο ὑποστηρίζοντας τὸν ἁγνότατο πατριώτη καὶ εὐλαβέστατο ἥρωα Μακρυγιάννη ἀπὸ τὶς ἐναντίον τοῦ ἄδικες καὶ ψευδεῖς κατηγορίες. Πέρα ἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας, ὑπῆρχε τότε, ὅπως καὶ σήμερα, ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη προβολῆς ἑνὸς ἰδανικοῦ προτύπου πρὸς μίμηση γιὰ τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτες, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὑποβοήθηση τοῦ λαοῦ νὰ ἀποκτήση ὀρθὰ πολιτικὰ κριτήρια στὴν ἐπιλογὴ τῶν κυβερνητῶν τοῦ Ἔθνους μας.
Κάποιος Πρωθυπουργός, τοῦ ὁποίου κατέκρινε δημοσίως ἐνέργειες ἐπιζήμιες γιὰ τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία, ζήτησε νὰ τὸν συναντήση στὴν Σουρωτή. Ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Ἂς ἔρθη, θὰ τοῦ τὰ ψάλω καὶ μπροστά του». Εἶχε τὸ ψυχικὸ σθένος αὐτὸς ὁ πτωχὸς καλυβίτης νὰ ὑψώνη τὴν φωνὴ τοῦ ἄφοβα μπροστὰ στοὺς ἰσχυρούς της ἡμέρας.
Ὅταν κάποιος πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἐπισκέφθηκε τὸ Ἅγιον Ὅρος, ὁ Γέροντας συνέστησε στὰ μοναστήρια νὰ μὴν τὸν δεχθοῦν, γιατί εἶχε ὑπογράψει τὸν νόμο περὶ τῶν ἀμβλώσεων.
Ἀπὸ Ὑπουργὸ ποὺ θέλησε νὰ βοηθήση γνωστό του Μοναστήρι δὲν δέχθηκε τίποτε, γιατί ἀνῆκε σὲ κόμμα ποὺ εἶχε ὑπογράψει ἀντιχριστιανικοὺς νόμους.
Ὁ Γέροντας ἦταν ἄνθρωπος τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἑνότητος. Δὲν ἀνῆκε σὲ κανένα κόμμα. Ἦταν ὑπεράνω κομμάτων. Ἀπέρριπτε ἄθεα πολιτικὰ κόμματα καὶ πολιτικοὺς ποὺ εἶχαν σχέση μὲ τὴν Μασωνία, γιὰ τὴν ἀθεΐα τους καὶ τὴν πολεμική τους πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Ἔλεγε: «Τί νὰ τὸ κάνω τὸ δεξὶ ἢ τὸ ἀριστερὸ χέρι, ἂν δὲν κάνη σταυρό;», ἀπορρίπτοντας ἔτσι τοὺς ἄθεους πολιτικοὺς ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν πολιτικὴ τοὺς τοποθέτηση. Κάποια κόμματα; γνωρίζοντας τὴν ἐπιρροή του στὸν λαό, ζήτησαν νὰ τὸν προσεταιρισθοῦν χάριν ψηφοθηρίας, ἀλλὰ ματαίως.
Τὸν ἐπισκέπτονταν πολιτικὰ πρόσωπα, βουλευτές, ὑπουργοί, γερουσιαστὲς ἀπὸ τὶς Η.Π.Α. καὶ ὁ βασιλιὰς Κωνσταντῖνος τοῦ ἔστελνε κάρτες. Ἀπὸ κανέναν ὅμως δὲν ζήτησε τίποτε γιὰ τὸν ἑαυτό του ἢ γιὰ γνωστά του μοναστήρια. Μόνο ζητοῦσε νὰ ἐνερ¬γοῦν γιὰ τὸ καλό της Πατρίδος καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀκόμη βοήθησε πολλοὺς κρατικοὺς ὑπαλλήλους μὲ τὶς συμβουλές του νὰ εἶναι τίμιοι καὶ εὐσυνείδητοι στὴν ἐργασία τους. Ἐκτιμοῦσε τοὺς καλοὺς παιδαγωγοὺς γιὰ τὸ οὐσιαστικὸ ἔργο ποὺ προσφέρουν, καὶ τοὺς εὐλαβεῖς στρατιωτικούς, ποὺ ἔχουν ἰδανικά.
Πολλοὺς νέους ἀναρχικούς τους ἔπεισε νὰ ὑπηρετήσουν στρατιῶτες.
Γενικῶς συμβούλευε ὅλους νὰ ἔχουν σεβασμὸ καὶ ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα, νὰ ἐνεργοῦν γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ εὐσυνείδητα καὶ νὰ μὴν παρασύρωνται ἀπὸ τὸ γενικὸ πνεῦμα τῆς ἀδιαφορίας, τῆς ἰσοπεδώσεως τῶν πάντων, τοῦ βολέματος καὶ τῆς καταχρήσεως.
Κυρίως ὅμως ὁ Γέροντας βοήθησε τὴν Πατρίδα ἀφανῶς μὲ τὴν προσευχή του. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸ τυπικὸ ποὺ ἀναφέρθηκε, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ποίημα ποὺ ἔστειλε στὴν μητέρα του. Στὸ τέλος γράφει ὅτι γίνεται καλόγηρος γιὰ νὰ προσεύχεται «καὶ γιὰ ὅλη τὴν Πολιτεία». Ἔδινε πρῶτος τὸ παράδειγμα καὶ παρακινοῦσε, λέγοντας: «Νὰ κάνουμε προσευχὴ ὁ Θεὸς νὰ φωτίζη τοὺς ὑπευθύνους ποὺ ἔχουν θέσεις μεγάλες στὴν Πολιτεία, γιατί αὐτοὶ μποροῦν νὰ κάνουν μεγάλο καλό».
Ὅταν ὑπῆρχε ἔνταση στὶς Ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις, ἔλεγε: «Πολλὰ σύννεφα μαζεύτηκαν. Ἂν μπορέσουμε νὰ τὰ διώξουμε» (μὲ τὴν προσευχή).
Σὲ παρόμοια περίπτωση ἔκανε θεία Λειτουργία στὸ Καλύβι του. Στοὺς Μακαρισμοὺς δὲν ἔψαλλε ὅ,τι προέβλεπε τὸ τυπικό, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν κανόνα τοῦ ὁσίου Νικολάου τοῦ Κατασκεπηνοῦ, γιατί ἦταν κατάλληλο γιὰ τὴν περίπτωση αὐτή: «Ἀθέων Ἀγαρηνῶν τὰ βέλη συντριψον Δέσποινα, καὶ πάσαν ἐπιβουλὴν δαιμόνων ματαίωσον, λαὸν χριστεπώνυμον σκέπων καὶ φυλάττων, ἴνα πόθω σὲ δοξάζωμεν» .
Ὅταν ἡ Πατρίδα περνοῦσε περίοδο πολιτικῆς ἀστάθειας, λόγω ἀδυναμίας σχηματισμοῦ κυβερνήσεως, ὁ Γέροντας πονοῦσε καὶ εὐχόταν πολύ. Τὴν τρίτη φορὰ ποὺ θὰ γίνονταν ἐκλογὲς σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα συνέβη τὸ ἑξῆς, ὅπως διηγήθηκε: «Ἦταν παραμονὴ ἐκλογῶν. Καθόμουν στὸ ξυλοκρέββατο στὸ Ἀρχονταρίκι καὶ ἔλεγα τὴν εὐχή. Ξαφνικὰ παρουσιάστηκε ὁ διάβολος μὲ τὴν μορφή του... (ἀνωτάτου πολιτικοῦ προσώπου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης τοῦ ὁποίου κατέκρινε ἐνέργειες καταστρεπτικὲς) καὶ μὲ ἀπειλοῦσε. Ἀλλὰ δὲν μποροῦσε νὰ πλησίαση. Ἦταν σὰν δεμένος, κάτι τὸν κρατοῦσε καὶ σφιγγόταν».
Τὸ ἴδιο βράδυ ὁ Γέροντας παρουσιάσθηκε σ' ἕναν ἔγγαμο ἱερέα στὸν ὕπνο του. Τοῦ εἶπε αὐστη-ρᾶ:
«Πάπα-... τί κοιμᾶσαι; Σήκω νὰ κάνης προσευ-χή, γιατί ἡ Πατρίδα κινδυνεύει».
Τὴν σωτηρία τοῦ Ἔθνους τὴν περίμενε ἀπὸ τὸν Θεό. Ἔλεγε: «Ἂν ὁ Θεὸς ἄφηνε τὴν τύχη τοῦ Ἔθνους στοὺς πολιτικοὺς θὰ καταστρεφόμασταν. Ἀλλὰ ἀφήνει λίγο τὰ πράγματα, γιὰ νὰ φανοῦν οἱ διαθέσεις τοῦ καθενός».

Γιὰ τοὺς πολιτικοὺς ποὺ ἔκαναν κακὸ στὸ Ἔθνος ἔλεγε: «Μὲ ἀναπαυμένη συνείδηση παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ τοὺς δίνη μετάνοια καὶ νὰ τοὺς παίρνη, γιὰ μὴν κάνουν μεγαλύτερο κακό, καὶ νὰ ἀναστήση Μακκαβαίους».

Πίστευε ὅτι ἕνας μοναχὸς μπορεῖ νὰ βοηθήση ὀ¬λόκληρο τὸ Ἔθνος. «Ἄλλον ὁ Θεὸς τὸν κάνει μονα¬χὸ γιὰ νὰ βοηθήση μία οἰκογένεια καὶ ἄλλον γιὰ νὰ βοηθήση ὁλόκληρο Ἔθνος. Τὸ Ἅγιον Ὅρος πολλὰ μπορεῖ νὰ προσφέρη. Μπορεῖ νὰ δημιουργήση πάλι τὸ Βυζάντιο ἀπὸ τὸ ὁποῖο προῆλθε».
* Ἤσ. ξά', 1.
1. Θεοτοκάριον, ἁγίου Νικόδημου Ἁγιορείτου, Ἦχος πλ. δ', Σάββατον ἑσπέρας.
Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου
†Ιερονάχου ΙΣΑΑΚ
Κεντρικὴ -ἀποκλειστικὴ διάθεσις
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος
63088 Μεταμόρφωσις Χαλκιδικὴς
Τηλέφωνον: 2375061592
Τηλεομοιότυπον:2375061103
Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος



http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com