Πριν δώσω αρχικώς το έργο «περί του Γέροντος Ιερωνύμου» στον Εκδοτικό Οίκο, παρεκάλεσα δι' επιστολής μου και τον μακαριστό Γέροντα Παίσιο του Αγίου Όρους, να με πληροφόρηση, αν γνώριζε κάτι περί του Γέροντος Ιερωνύμου και την γνώμη του, περί της συγγραφής του βιβλίου.
Ό Γέρων Παίσιος, είθε πλέον αι εύχαί του και από εκεί πού βρίσκεται να μας συνοδεύουν, μου απήντησε με την εις το τέλος καταχωρουμένην εύλογημένην επιστολή του, διά της οποίας άφ' ενός μεν ηύχετο να «γίνει καλή ή εργασία κλπ.», άφ' ετέρου δε την συμβουλή να το διάβαση προηγουμένως ό π. Πορφύριος (του Ωρωπού), διότι «μοιάζει ή πνευματική ειδικότητα του ενός μετά του άλλου».
Ό Γέρων, μακαριστός π. Πορφύριος, από ταπείνωση, όταν τηλεφωνικώς τον παρεκάλεσα να διεξέλθει το κείμενο και να δώσει την ευλογία του για την εκτύπωση, μου απήντησε: «Ποιος κάνει τον Πρόλογο;». Του απήντησα: «ό κ. Πάσχος Γέροντα, τον γνωρίζετε». Και άπαντα: «Αφού το είδε και το προλογίζει ό κ. Πάσχος, πού είναι και Καθηγητής Πανεπιστημίου, δεν χρειάζομαι εγώ, ένας αμόρφωτος άνθρωπος».
Εν συνεχεία και με διστακτικότητα στην υπενθύμιση μου: «Γέροντα, τί θα κάνουμε τώρα, πού έτσι γράφει ό π. Παΐσιος, ότι πρέπει να το δείτε και σεις;».
Και τότε, υπακούων ό μεγάλος και άγιος Γέροντας Πορφύριος στον Αγιορείτη πατέρα Παίσιο, λέγει:
«Καλά, πάρε το κείμενο και διάβαζε μου από το τηλέφωνο, όπου σου λέω. Διάβασε 15 σελίδες από την αρχή. Δέκα σελίδες, μετά την 65η σελίδα. Δέκα σελίδες μετά την 100ή. Δέκα σελίδες μετά την 150ή. Πήδηξε 50 σελίδες και διάβαζε μου...».
Τις σελίδες πού υπεδείκνυε και τις διάβαζα, τηλεφωνικώς, τις άκουγε μετά πολλής προσοχής. Κάποιες λέξεις υπέδειξε προς διόρθωση, ιδίως για την λέξι «άγχος» πού κάπου αναγράφετε, μου λέει με έντονο ύφος: «Μωρέ, σβήσε την αυτήν την λέξι! Να μη υπάρχει στο βιβλίο σου! Δεν επιτρέπεται στον Χριστιανό ούτε να την αισθάνεται, ούτε να την λέει. Δεν υπάρχει άγχος για τον πιστό!», και μετά στο τέλος της αναγνώσεως των αποσπασμάτων, με κάποια ικανοποίηση, λέγει:
«Τώρα, εντάξει είναι, να το δώσεις στο Τυπογραφείο. Με την ευχή μου».
Λοιπόν, μετά από την ευχή και ευλογία και αυτών των δύο Αγίων Γερόντων και με την άγαπητική δίψα του Γέροντος Ιερωνύμου προς νουθεσία και σωτηρία ψυχών, πού όταν ζούσε έντονα την εξεδήλωσε, πώς τα ταπεινά λόγια περί του Γέροντος Ιερωνύμου και αι σοφαι συμβουλαί του, να μη διαποτίζουν, ωφελούν και γλυκαίνουν, όποιον με ζήλο και αγάπη εγκύπτει εις αυτά;
ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΝΟΥΣΗ Ο ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ.
