Η ακτινοβολία της αρετής του Αγίου Νικολάου

Ένας παλαιότερος λόγος, αναφέρει ότι ο Άγιος Νικόλαος, διακρινόταν για το πρεσβυτικό του ήθος καί την αγγελική του όψη καί ευωδίαζε από αγιοσύνη καί χάρη θεία. Ακόμη ο λόγος λέγει καί τα εξής για τον Άγιο: «Όταν κάποιος απλώς τον συναντούσε κατά τύχη στο δρόμο, παρουσίαζε αμέσως μεγάλη βελτίωση στην αρετή, μόνο καί μόνο με τη θέα του Αγίου, καί γινόταν στον εσωτερικό του κόσμο κάποια μεταμόρφωση. Καί καθένας που η ψυχή του υπέφερε από κάποια συμφορά καί λύπη, όταν καί μόνο τον ατένιζε, εύρισκε ικανοποιητική παρηγοριά καί ανακούφιση...

«Επιπλέον, από τον Άγιο έβγαινε καί κάποια υπέρφωτη λάμψη καί το πρόσωπό του έλαμπε περισσότερο παρά του Μωυσή. Όταν καμιά φορά συνέβαινε να τον συναντήσουν στο δρόμο κάποιοι αιρετικοί, καί μόνο αν απολάμβαναν τη γλυκιά του ομιλία, έφευγαν ύστερα, αφού πρίν είχαν αποβάλει από την ψυχή τους την αίρεση, πού είχε συναυξηθεί με την ηλικία τους, καί έβαζαν βαθιά στην καρδιά τους τον ορθό λόγο της αληθείας».

Ο άγιος Νικόλαος, λοιπόν, έτσι έζησε στή ζωή του. Η συμπεριφορά του προς τους συνανθρώπους του υπήρξε αγνή καί ευγενική, σύμφωνα με το λόγο της αρετής. Η όλη του ζωή υπήρξε, κατά κάποιο τρόπο, μύρο πολύ ευωδιαστό καί θελκτικό, πού παρουσιάστηκε στο κέντρο της επαρχίας των Μυρέων καί ευωδίασε το λαό.

Η εις Κύριον εκδημία του

Ο Άγιος έφτασε σε βαθύτατο γήρας. Αφού, λοιπόν, συμπλήρωσε πλήρως το χρόνο της επίγειας ζωής του καί επειδή ήταν καί αυτός άνθρωπος, έπρεπε να λειτουργήσει καί γι’ αυτόν ο κοινός νόμος της κοινής φύσεως. Προσβλήθηκε, τότε, από σύντομη ασθένεια, κατά τη διάρκεια της οποίας εξέφραζε τις ευχαριστίες του στο Θεό, έψελνε εξόδιους καί επικήδειους ύμνους καί με την ελπίδα της εις Κύριον εκδημίας του, ο μεγάλος αυτός άνθρωπος, διατηρούσε πολύ χαρούμενη τη διάθεσή του. Ενώ για τους άλλους χαρά ήταν το να παραμένουν στη σάρκα τους, ο Άγιος χαιρόταν, γιατί θα χωριζόταν πλέον από το σώμα του καί θα πήγαινε κοντά στην πηγή της ζωής, το Θεό.

Έτσι, λοιπόν, ο άγιος Νικόλαος άφησε τη φθαρτή αυτή ζωή καί μετέβη στην αιώνια εκείνη καί μακαρία ζωή, οπού συναναστρέφεται με τη λαμπρότητα των Αγγέλων καί συναγάλλεται μ' αυτούς καί βλέπει το φέγγος του Τριαδικού Θεού σε όλο το μεγαλείο καί την καθαρότητα. Το τίμιο σώμα του μεταφέρθηκε με τα όσια χέρια επισκόπων καί, με τιμητική πομπή όλο τον κλήρο λαμπροφορεμένο, τοποθετήθηκε σε ειδικό τάφο στον ιερό Ναό των Μύρων. Από το σώμα τον Αγίου αναβλύζει μύρο μέχρι καί σήμερα, το οποίο θεραπεύει ασθένειες, καί ψυχικές καί σωματικές.

Πηγή: «Η ζωή και τα θαύματα του Αγίου Νικολάου», Συμεών του Μεταφραστού – Επιμέλεια Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου – Εκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
http://stratisandriotis.blogspot.com