Μάθημα δημοκρατίας τα Αρχαία Ελληνικά

Σε πρόσφατη έκδοση της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung δημοσιεύεται ολοσέλιδο άρθρο του δημοσιογράφου και αρχαιογνώστη Konrad Adam, ο οποίος αναφέρει ότι στα πλαίσια ορισμένων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που επιχειρούνται σε αρκετά γερμανικά κρατίδια, πρέπει να ενισχυθεί η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα γερμανικά σχολεία. Κύριο επιχείρημά του είναι ότι τα αρχαία ελληνικά ακονίζουν το δημοκρατικό φρόνημα και την πολιτική συνείδηση των παιδιών σε μια κοινωνία καταναλωτική που την χαρακτηρίζει η πνευματική νωθρότητα.

Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «ποτέ ένας αρχαίος συγγραφέας δε μεταδίδει ένα μόνο μήνυμα, ένα δόγμα ή ένα πρόγραμμα. Συνήθως πρόκειται για δύο ή και περισσότερες αρχές που αντιτίθενται μεταξύ τους και προσπαθεί η μια να επιβληθεί στην άλλη: Ο Κρέων και η Αντιγόνη, ο Ιάσων και η Μήδεια, ο Σωκράτης και ο Καλλικλής, ο Έρως και το Νείκος. Πάντα η πάλη ενός λόγου και ενός αντίλογου, αυτή η πάλη που έφτασε στην τελειότητά της με τους σοφιστές…»

Στη συνέχεια ο κ. Adam θυμίζει στους αναγνώστες του ότι «ο τελευταίος γερμανός αυτοκράτορας ήθελε τα γερμανικά σχολεία να βγάζουν νέους Γερμανούς και όχι Έλληνες και Ρωμαίους. Ορθά ο αυτοκράτορας δεν ήθελε τα αρχαία, αφού γνώριζε ότι μόνο την τυφλή υπακοή στον ανώτατο άρχοντα δεν θα ενστάλαζαν στην ψυχή των παιδιών. Ο φόβος του δεν ήταν μήπως οι γερμανοί μαθητές διδαχτούν κάτι περιττό γι αυτούς, αλλά μήπως μάθουν κάτι περιττό γι αυτόν, μήπως μάθουν να αντιδρούν, να αντιστέκονται, να εξεγείρονται».

«Η ελληνική λογοτεχνία, συνεχίζει το άρθρο, βρίθει από τέτοιους αυτόνομους ανθρώπους. Ας αφήσουμε την Αντιγόνη και τους επώνυμους. Ο Πλούταρχος μας διασώζει την περίπτωση ενός ανώνυμου. Όταν ο στρατηγός Μιλτιάδης ζήτησε από το δήμο των Αθηναίων να του χαρίσουν έναν τιμητικό στέφανο, αυτός ο ανώνυμος αντιτάχθηκε με το επιχείρημα ότι, απ όσο ήξερε, στο Μαραθώνα ο Μιλτιάδης δεν είχε πολεμήσει μόνος του. Αν στο μέλλον πολεμούσε κατά των Περσών μονάχος και τους νικούσε, τότε μπορούσε να υποβάλει πάλι το αίτημά του στο δήμο. Μακάρι να είχαμε τέτοιους πολίτες σήμερα. Όχι να δέχονται τα πάντα, αλλά να υποβάλλουν ενστάσεις».

Τα αρχαία ελληνικά, λοιπόν, μας βοηθούν όχι απλώς να θυμηθούμε τις απαρχές της δημοκρατίας, αλλά, όπως σχολιάζει και ο συνεργάτης της Deutsche Welle Σπύρος Μοσκόβου, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα της δημοκρατίας σήμερα.

Το πιο πάνω δημοσίευμα της Frankfurter Allgemeine Zeitung μας θυμίζει και ένα άλλο δημοσίευμα της αυστριακής εφημερίδας Neue Presse (Βιέννη, 10/8/2004), σύμφωνα με το οποίο ιατροί επιστήμονες κατέληξαν στο παράξενο αλλά και πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα ότι η απαγγελία των ομηρικών επών επιδρά θετικά στην κυκλοφορία του αίματος, αφού με το ρυθμό που επιβάλλει η απαγγελία του δακτυλικού εξάμετρου συντονίζονται οι λειτουργίες της καρδίας και της αναπνοής, με αποτέλεσμα να πέφτει η πίεση του αίματος!

Σήμερα διερωτάται κανείς ποια θέση, για να μην πούμε ποια τύχη, έχουν τα αρχαία ελληνικά στο σύνολο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που τελευταία, ομολογουμένως, επιχειρείται με περισσότερη προσοχή και υπευθυνότητα. Τι προνοούν για τα αρχαία ελληνικά τα αναλυτικά προγράμματα που ετοιμάζονται από τις ειδικές επιτροπές; Πόσο λαμβάνεται υπόψη η διαχρονική τους αξία; Θα συνεχίσουμε να μη βλέπουμε και να μην κατανοούμε αυτό που βλέπουν και κατανοούν οι ξένοι όσον αφορά τα αρχαία ελληνικά; Η αρχαία ελληνική γραμματεία είναι γεμάτη από παραδείγματα που βοηθούν το σύγχρονο άνθρωπο να κατανοήσει ότι η διατύπωση μιας θέσης, οδηγεί στην αντίθεση και ότι στη συνέχεια και τα δυο μαζί οδηγούν στη σύνθεση. Ή ότι ο λόγος οδηγεί στον αντίλογο με κατάληξη το διάλογο που είναι και το μόνο μέσο να βρεθεί συναινετική λύση για οποιοδήποτε πρόβλημα. Θα περιοριστεί και πάλιν η διδασκαλία του μαθήματος των αρχαίων ελληνικών σε εκείνους τους λίγους μαθητές που θα «τολμήσουν» να το επιλέξουν; Ας προβληματιστούν περισσότερο οι επικεφαλής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και ας δώσουν επιτέλους στα αρχαία ελληνικά τη θέση που τους αξίζει στην εκπαίδευση των παιδιών μας. Και ας μη κρυβόμαστε πίσω από τον μέχρι σήμερα λανθασμένο ίσως τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος, γιατί αυτό αποτελεί ένα άλλο ξεχωριστό κεφάλαιο.

* του Χρίστου Παντελίδη φιλόλογου, τ. Πρώτου Λειτουργού Εκπαίδευσης

http://www.schizas.com

Δημητρόφ: “Τα Σκόπια είναι γεμάτα με Βουλγαρικά εθνικά σύμβολα



“Τα Σκόπια είναι γεμάτα με Βουλγαρικά εθνικά σύμβολα και Βούλγαρους Ήρωες”, δήλωσε ο Μπόζινταρ Δημητρόφ, Βούλγαρος Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και υπεύθυνος για τους Βούλγαρους στο Εξωτερικό.

“Όλος ο κόσμος ξέρει πως οι λέοντες που βρίσκονται στα Σκόπια είναι ένα Βουλγαρικό Εθνικό Σύμβολο. Δεν μπορώ να φανταστώ ό,τι υπάρχει κάποιος που σκέφτεται σοβαρά πως το λιοντάρι είναι ένα “Μακεδονικό” Εθνικό Σύμβολο. Είναι απλά απίθανο,” πρόσθεσε ο Δημητρόφ στο Βουλγαρικό Ειδησεογραφικό Πρακτορείο FOCUS.

Σύμφωνα με τον Βούλγαρο Υπουργό, τα μνημεία που έχουν ανεγερθεί στα Σκόπια είναι μέρος της Βουλγαρικής Ιστορίας.

“Αυτήν την περίοδο, το κυρίαρχο δόγμα του “Μακεδονισμού” επιβάλει σαν καλύτερο τρόπο για να αποκτήσει Σύμβολα, είναι να τα κηρύξει “Μακεδονικά” και να τα ανεγείρει αργότερα. Αυτό ισχύει φυσικά για Προσωπικότητες και Σύμβολα που ποτέ δεν θα διαγραφούν από την Βουλγαρική Ιστορία,” πρόσθεσε ο Δημητρόφ.

http://history-of-macedonia.com

Πανάκριβα τα «ελληνικά» Eurofighter




Η κοινοπαραξία Eurofighter GmbH επιβεβαίωσε τη Δευτέρα ότι όλες οι χώρες πρέπει να πληρώσουν για ένα «γυμνό» Eurofighter την τιμή των 57 εκατομμυρίων ευρώ ανά μονάδα - ακριβά είναι όμως όλα τα υπόλοιπα «στολίδια» του μαχητικού.

Για παράδειγμα, οι πρόσθετες δεξαμενές καυσίμου που πρέπει να αγοραστούν για μία μόνο Μοίρα από 15 αεροσκάφη, κοστίζουν περί τα 11 εκατομμύρια ευρώ. Το γεγονός αποκάλυψε η αυστριακή εφημερίδα Standard, στη νέα συζήτηση που ανέκυψε στην Αυστρία, σε σχέση με την αγορά 15 Eurofighter κατά το παρελθόν. Η Αυστρία ενδιαφέρθηκε αρχικά για 24 μαχητικά και μετά από ένα πολυετή πολιτικό και διαπραγματευτικό μαραθώνιο, κατέληξε στην απόκτηση 15 μονάδων, για λόγους εξοικονόμησης του κόστους της προμήθειας.

Για την συγκράτηση του κόστους σε χαμηλά επίπεδα, δεν παραγγέλθηκε επίσης μέρος του συναφή εξοπλισμού. Σήμερα η Αυστρία ανακαλύπτει ότι το κόστος ενός υποσυστήματος που θα παραγγελθεί κατόπιν, γίνεται τόσο ακριβότερο, όσο λιγότερα μαχητικά του τύπου διαθέτει ο χρήστης.

Το ίδιο ισχύει και για το κόστος του χρόνου πτήσης, δηλαδή το κόστος ανά ώρα πτήσης: «Όσο λιγότερο πετάμε, τόσο πιο ακριβά γίνονται», αναφέρει ο Συνταγματάρχης Michael Bauer από το υπουργείο Άμυνας της Αυστρίας.

Πόσο κοστίζει μια ώρα πτήσης ενός αυστριακού Eurofighter, δεν είναι εύκολο να απαντηθεί με έναν αριθμό. Το γερμανικό περιοδικό 'Der Spiegel' ανέφερε την προηγούμενη Κυριακή ότι η τιμή ανά ώρα πτήσης ενός γερμανικού Eurofighter είναι 73992 ευρώ.

Το κόστος ανά ώρα πτήσης ενός γερμανικού Eurofighter ήταν η απάντηση, μετά από σχετικό ερώτημα του γερμανικού Αριστερού Κόμματος. Ο αριθμός όμως διαφέρει αισθητά από το κόστος ανά ώρα πτήσης που δίνει το στρατιωτικό επιτελείο στην Αυστρία. Σύμφωνα με τους Αυστριακούς, το κόστος ανά ώρα πτήσης είναι σε τάξεις του μεγέθους 28000-33000 ευρώ, ανάλογα με τον αριθμό των αεροσκαφών και τις ετήσιες πτητικές ώρες.

Αν μέσα στο 2011 ολοκληρωθεί η φάση υλοποίησης του αυστριακού προγράμματος για το Eurofighter, το στρατιωτικό επιτελείο αναμένει το ωριαίο κόστος στην τιμή των 40000 ευρώ. Αυτό συνεπάγεται κατά μέσο όρο με ετήσιες πτήσεις 100 ωρών ανά αεροσκάφος. Καθώς τα αυστριακά αεροσκάφη είναι διαφόρων ηλικιών, αυτό το κόστος θα είναι σε θέση να εκπροσωπήσει μόνο έναν μέσο όρο.

«Εξαρτάται ακριβώς από το τι θέλει να προσθέσει κάποιος μέσα σε αυτό το κόστος», αναφέρει ο πρώην αρχηγός της πολεμικής αεροπορίας της Αυστρίας, Στρατηγός Erich Wolf: «Θεωρητικά, μπορείτε επίσης να προσθέσετε, κατ 'αναλογία τον μισθό των υπαλλήλων του υπουργείου της Άμυνας».

Στην ελληνική περίπτωση, εδώ και 15 χρόνια το κόστος ανά ώρα πτήσης παραμένει, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία που δίνουν κατά καιρούς οι κυβερνητικές πηγές, παραδόξως ακριβώς το ίδιο. Για τα αμερικανικά F-16 αναφέρεται το ποσό των 10000 δολαρίων ανά ώρα πτήσης και για τα γαλλικά Mirage2000 το ποσό των 11000 δολαρίων ανά ώρα πτήσης. Άγνωστη παραμένει η φόρμουλα των ελληνικής προέλευσης αριθμών οι οποίοι συναντώται σε σχετικές συζητήσεις στην Ελληνική Βουλή, αλλά εδώ και μια δεκαπενταετία το κόστος ανά ώρα πτήσης που δίνουν οι κυβερνητικές πηγές είναι το χαμηλότερο σε παγκόσμια κλίμακα, για χρήστες ιδίων αεροσκαφών – με μια χαοτική διαφορά μεγέθους.

Η αμερικανική πολεμική αερορορία, η οποία διατηρεί έναν μεγάλο αριθμό από μαχητικά F-16, δίνει το κόστος ανά ώρα πτήσης του συγκεκριμένου αεροσκάφους με περίπου 30000 δολάρια και το συνολικό κόστος μιας ικανοποιητικής εκπαίδευσης ενός χειριστή F-16 με περίπου 5 εκατομμύρια δολάρια.

Στον αυστριακό υπολογισμό παρέχεται επίσης κατ'αναλογία το προϋπολογιζόμενο κόστος εκπαίδευσης των πιλότων και των τεχνικών, των ανταλλακτικών, το κόστος της συντήρησης, το κόστος των καυσίμων και το κόστος του συστήματος ελέγχου του εναερίου χώρου, ως κόστος στο συνολικό κόστος των ωρών πτήσης των μαχητικών.

Ένας νέος παράγοντας κόστους, για την αυστριακή περίπτωση είναι η προαναφερόμενη προμήθεια για εξωτερικές δεξαμενές καυσίμων. Συνολικά αγοράστηκαν 13 δεξεμανές καυσίμου, για 11 εκατομμύρια ευρώ. Εδώ όμως δεν λήγει το θέμα, μια και για να χρησιμοποιηθούν οι δεξαμένες σε ένα σύγχρονο μαχητικό, όπως το Eurofighter, απαιτείται μια ενημέρωση του λογισμικού που αναγνωρίζει την ενσωματωμένη αντλία καυσίμου.

Πρόβλημα του λογισμικού για την αυστριακή περίπτωση, στην οποία πραγγέλθηκαν «απογυμωνμένα» Eurofighter: Το λογισμικό έχει αναπτυχθεί για ένα πλήρως εξοπλισμένο Eurofighter, και όχι για μία έκδοση στην οποία λείπουν από την αρχή πολλά υποσυστήματα. Τα αυστριακά μαχητικά δεν διαθέτουν κανένα σύστημα αυτοπροστασίας - το οποίο το λογισμικό προϋπoθέτει για μια ασφαλή στρατιωτική επιχειρήση.

Επειδή το λογισμικό δεν έχει τροποιηθεί για τα ειδικά αυστριακά αιτήματα (δηλαδή η προμήθεια του μαχητικού χωρίς σύστημα αυτοπροστασίας), οι νέες δεξαμενές που είναι υπό παραγγελία, δεν μπορούν να εφαρμοστούν επί του παρόντος.

Η αυστριακή φόρμουλα της απαρίθμησης του κόστους των μαχητικών και της απόδοσης ως μέγεθος ανά ώρα πτήσης, συμπεριλαμβάνει κατ 'αναλογία το κόστος της εκπαίδευσης των χειριστών και των τεχνικών. Στην ελληνική περίπτωση, η ελλειπής εκπαίδευση λόγω των συνεχών περικοπών στον τομέα της κατάρτισης, είχε φέτος ως τραγικό αποτέλεσμα τον θάνατο τρειών χειριστών πάνω στην εκπαίδευση, αλλά και την απώλεια τρειών υπερσύγχρονων αεροπορικών μονάδων. Οι άσκοπες και χωρίς προγραμματισμό περικοπές φέραν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα - αύξηση του κόστους, έμψυχου και άψυχου.

Εάν στην ελληνική περίπτωση προσθέσουμε «θεωρητικά» κατ 'αναλογία το κόστος του γραφεικοκρατικού μηχανισμού του υπουργείου Αμύνης, όπως προτείνει ο πρώην αρχηγός της πολεμικής αεροπορίας της Αυστρίας, Στρατηγός Erich Wolf, τότε τα ελληνικά μαχητικά πιθανόν να κοστίζουν ήδη ανά ώρα πολύ περισσότερο από τα υπερσύγχρονα και πολύπλοκα ιπτάμενα μέσα της Γερμανίας ή της Αυστρίας.

Ο υπολογισμός των «ελληνικών αλγόριθμων» του κόστους των αεροσκαφών είναι αποτυπωμένος στα τελευταία στοιχεία που δημοσίευσε το υπουργείο Αμύνης, για τις κυβερνητικές αερομετακινήσεις. Το υπουργείο απαριμθεί 489 πτητικές ώρες με 3.279.756 ευρώ ως συνολικό κόστος - κατά μέσο όρο μόνο 6700 ευρώ ανά ώρα πτήσης για ένα κυβερνητικό αεροσκάφος τoυ μεγέθους των Embraer ή Hercules!

http://fox2e-mag.blogspot.com

Αφιέρωμα στην 115 πτερυγα μάχης








Αφιέρωμα,  εδώ

Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Λαυρεντίου Γρατσία

                               Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης
                                             ἀντὶ βιογραφικοῦ
                                                  1907-2010
                              τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Λαυρέντιου Γρατσία
                                                      ***
                        Ὁρισμένοι σημαντικοὶ σταθμοὶ τῆς ζωῆς
            τοῦ ἀγωνιστοῦ ὀρθοδόξου ἐπισκόπου της Φλωρίνης
                                  π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

================================
1907: Γεννιέται στὶς Λεῦκες – Πάρου. Οἱ γονεῖς του: Νικόλαος (μικρέμπορος) καὶ Σοφία (δασκάλα). Τὸν βαπτίζουν Ἀνδρέα.
1915-1925: Ὑπότροφος στὸ Γυμνάσιο Σύρου. Ἀποφοιτᾶ μὲ βαθμὸ «ἄριστα».
1925: Ἐγγράφεται στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
1929 (Δεκέμβριος): Λαμβάνει τὸ πτυχίο μὲ βαθμὸ «ἄριστα».
1929-1934: Μένει μὲ τὴ μητέρα του στὴν Ἴο τῶν Κυκλάδων γιὰ μελέτη καὶ περισυλλογή, καὶ διδάσκει στὸ Δημοτικὸ σχολεῖο.
1934 (Δεκέμβριος): Μιὰ βροχερὴ ἡμέρα, καὶ ἐνῶ βαδίζει σκυμμένος, βλέπει πεσμένο κάτω ἕνα μικρὸ ταχυδρομικὸ φάκελλο. Σκύβει καὶ τὸν παίρνει ἀπὸ τὶς λάσπες.
Ἡ ἔκπληξί του εἶνε μεγάλη ὅταν βλέπη ὅτι ὁ φάκελλος εἶνε γι’ αὐτὸν (ἔπεσε προφανῶς κατὰ λάθος ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ γέροντος ταχυδρόμου τῆς νήσου).
Ἀνοίγει καὶ διαβάζει. Ὁ μητροπολίτης Αἰτωλοακαρνανίας Ἰερόθεος τὸν καλεῖ νὰ πάη στὸ Μεσολόγγι καὶ νά ἀναλάβη...τὴ θέσι τοῦ γραμματέως τῆς μητροπόλεως. Βλέπει τὸ πράγμα ὡς κλῆσι Θεοῦ καὶ ὑπακούει ἀμέσως.
1934 (Χριστούγεννα): Ὁ Ἀνδρέας Καντιώτης τοῦ Νικολάου εἶνε ὁ μοναδικὸς ταξιδιώτης πρὸς Πειραιά, μέσα στὸ πλοῖο τῆς ἄγονης γραμμῆς, καὶ ὁ πλοίαρχος ἀπορεῖ.
1934-1941: Ἀναλαμβάνει τὴ θέσι τοῦ πρωτοσυγκέλλου στὴ μητρόπολι Αἰτωλοακαρνανίας. Κάνει τὸ πρῶτο κήρυγμά του στὸ Μεσολόγγι.
1935: Γίνεται μοναχὸς καὶ παίρνει τὸ ὄνομα Αὐγουστίνος. Χειροτονεῖται διάκονος ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ἀκαρνανίας Ἰερόθεο.
1941: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Ἰωαννίνων καὶ ὑπηρετεῖ ὡς ἱεροκῆρυξ.
1941 (Χριστούγεννα): Μπροστὰ στοὺς Ἰταλοὺς κατακτητᾶς καὶ χοροστατοῦντος τοῦ μητροπολίτου Ἰωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου, μετέπειτα ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, κηρύττει ἀπὸ τὸν ἄμβωνα πατριωτικά.
Οἱ Ἰταλοί, ἐνωχλημένοι, ἐκδίδουν ἔνταλμα συλλήψεώς του. Ὁ δεσπότης, γιὰ νὰ τὸν προστατεύση, δὲν τοῦ ἐπιτρέπει νὰ κηρύττη. Τότε ὁ ἱεροκήρυκας, βλέποντας ὅτι ἡ παραμονή του στὰ Ἰωάννινα περιττεύει, ἀφήνει ἐκεῖ τὴ μητέρα του καὶ ἐν καιρῶ χειμῶνος φεύγει. Οἱ Ἰταλοὶ σὲ ἕφοδο, ποὺ κάνουν στὸ σπίτι του, δὲν τὸν βρίσκουν καὶ συλλαμβάνουν τὴ γερόντισσα μητέρα του.
1942: Ἔρχεται στὴ Μακεδονία. Στὰ Γιαννιτσὰ μαθαίνει, ἀπὸ Ἕλληνα ἀστυνομικό, γιὰ τὸ ἔνταλμα συλλήψεώς του ποὺ ἔχουν ἐκδώσει οἱ Ἰταλοί.
1942: Στὰ Γιαννιτσὰ ὁ μητροπολίτης Ἐδέσσης καὶ Πέλλης Παντελεήμων τὸν χειροτονεῖ πρεσβύτερο.
1942: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Θεσσαλονίκης καὶ ἀπὸ κεῖ παίρνει διαδοχικὲς ἀποσπάσεις στὸ Κιλκίς, στὴ Βέροια, στὴν Ἔδεσσα καὶ στὴ Φλώρινα.
Στὴ Φλώρινα ἐλέγχει ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος τὸ μητροπολίτη τοῦ Βασίλειο, διότι ἔμενε στὴν Ἀθήνα καὶ πήγαινε ἐκεῖ μόνο τὰ Χριστούγεννα καὶ τὸ Πάσχα, ἐνῶ ἡ προπαγάνδα στὴν ἐπισκοπὴ τοῦ ὠργίαζε. Ὁ μητροπολίτης ἐνημερώνεται τηλεφωνικῶς καὶ τοῦ στέλνει τὴν ἀπόλυσί του τηλεγραφικῶς.
Μὲ τὴν ἀπομάκρυνσι ὅμως ἀπὸ τὴ Φλώρινα ὁ Θεὸς σώζει τὸν ἱεροκήρυκα Αὐγουστίνο ἀπὸ ἄλλο μεγαλύτερο κακό. Οἱ Γερμανοὶ κατακτηταὶ συλλαμβάνουν 10 πατριῶτες καὶ τοὺς κρεμοῦν ἔξω ἀπὸ τὸ χωριὸ Πρώτη – Φλωρίνης• θὰ ἦταν μεταξὺ τῶν ἀπαγχονισθέντων.
1943-1945: Μετατίθεται στὴν Κοζάνη. Ὁ ἐπίσκοπος Κοζάνης Ἰωακεὶμ Ἀποστολίδης ἔχει βγεῖ στὰ βουνά. Τὰ χωριὰ καίγονται ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς καὶ ὁ λαὸς καταφεύγει στὴν πόλι. Ἡ πείνα καὶ ὁ θάνατος παραμονεύουν. Ὁ ἱεροκήρυκας Αὐγουστίνος, τὴ δύσκολη ἐκείνη ὥρα, ἐμφανίζεται ὡς ἄγγελος Θεοῦ καὶ σώζει τὴν πόλι.
Κάνει συσσίτια, ποὺ φτάνουν μέχρι καὶ 8.150 πιάτα τὴν ἡμέρα. Εἶνε ἕνα θαῦμα, ποὺ ὁ ἴδιος τὸ ἀποδίδει στὸν ἅγιο Νικόλαο, πολιοῦχο τῆς Κοζάνης. Οἱ Γερμανοὶ πολλὲς φορὲς τὸν δικάζουν γιὰ νὰ τὸν ἐκτελέσουν, ὁ Θεὸς ὅμως τὸν προστατεύει.
1945-1947: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Γρεβενῶν.
1947-1950: Ἐπιστρατεύεται ὡς στρατιωτικὸς ἱερεὺς καὶ ἱεροκῆρυξ, καὶ ὑπηρετεῖ τὸ Β΄ Σῶμα Στρατοῦ ποὺ ἑδρεύει στὴν Κοζάνη.
1949: Ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ στρατιωτικοῦ ναοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Κοζάνης, παρουσία τῶν ἀρχῶν, ἀπαγορεύει νὰ ψαλῆ τὸ Πολυχρόνιον τοῦ βασιλέως Παύλου, ποὺ ἦταν τότε παντοδύναμος.
Στὸ κήρυγμά του τὸν ὀνομάζει ὄχι «εὐσεβέστατον», ὅπως ἔλεγε τὸ Πολυχρόνιον, ἀλλὰ ἀσεβέστατον, καὶ τὸν ἐλέγχει, γιατί ὑπέγραψε διάταγμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἡ μασονία ἐμφανιζόταν ὡς φιλανθρωπικὸ ἵδρυμα καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐνισχύεται ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ τὶς ἱερὲς μονές. Ἡ θαρραλέα αὐτὴ φωνή, ἀπὸ τὴ θέσι μάλιστα τοῦ στρατιωτικοῦ ἱερέως, ἐσήμαινε ἀρχὴ νέων διωγμῶν καὶ περιπετειῶν γιὰ τὸν ἱεροκήρυκα Αὐγουστίνο. Τελικὰ ὁ βασιλεὺς ἀναγνωρίζει τὸ λάθος καὶ ἀνακαλεῖ τὴν ὑπογραφή του ἀπὸ τὸ φιλομασονικὸ διάταγμα καὶ παύει κάθε διωγμὸς τοῦ ἱεροκήρυκος.
1950 1951: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Καρυστίας μὲ ἕδρα τὴν Κύμη – Εὐβοίας.
1951-1967: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων τὸν διορίζει ἱεροκήρυκα τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Ἡ περίοδος αὐτὴ εἶναι καιρὸς μεγάλης πνευματικῆς δράσεως καὶ ἀγώνων, ἀλλὰ καὶ διωγμῶν καὶ περιπετειῶν τοῦ ἱεροκήρυκος.
1964: Εἰσάγεται στὸ νοσοκομεῖο «Εὐαγγελισμὸς» τῶν Ἀθηνῶν γιὰ μία ἐγχείρησι. Παθαίνει μόλυνσι καὶ φτάνει στὰ πρόθυρα τοῦ θανάτου.
Κλῆρος, μοναστήρια καὶ πιστὸς λαὸς προσεύχονται. Οἱ γιατροί, παρ’ ὅλες τὶς προσπάθειες, σηκώνουν τὰ χέρια καὶ λένε, ὅτι μόνο ἕνα θαῦμα μπορεῖ νὰ τὸν ἐπαναφέρη. Προβλέπουν μάλιστα τὴν ὥρα τοῦ θανάτου καὶ τὴν κρίσιμη «τελευταία» νύχτα στέλνουν ἕνα νεαρὸ γιατρὸ νὰ μείνη δίπλα του μέχρι τὸ ἐπερχόμενο τέλος. Τὸ θαῦμα γίνεται. Ἡ ὥρα, ποὺ ἀπὸ τοὺς γιατροὺς ὠρίστηκε ὡς ὥρα θανάτου, ἦταν ἡ ὥρα ποὺ ὁ ὑψηλὸς πυρετὸς ἔπεσε ἀπότομα καὶ ἄρχισε ἡ βελτίωσις. Μετὰ ἀπὸ 60 μέρες νοσηλείας βγαίνει ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο. Ὁ ἴδιος ἀπορεῖ μὲ δέος• Γιατί, Θεέ μου, μοῦ παρατείνεις τὴ ζωή; τί μου ἐπιφυλάσσεις;
1965: Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ ἀπαγορεύει τὸ κήρυγμα σὲ ὅλη τὴ χώρα, γιατί ἐλέγχει κάποιους μητροπολίτες γιὰ σκάνδαλα καὶ κάνει ἀγώνα ἐναντίον τοῦ μεταθετοῦ τῶν ἐπισκόπων ποὺ οἱ ἱεροὶ κανόνες ἀπαγορεύουν. Ξεσηκώνεται ὁ λαὸς καὶ σύσσωμος ὁ τύπος, συμπολιτεύσεως καὶ ἀντιπολιτεύσεως, τάσσονται στὸ πλευρό του.
Ἡ Ἱεραρχία, βλέποντας τὶς ἀντιδράσεις, ἀναγκάζεται νὰ ἀνακαλέση ἐσπευσμένως τὴν ἀπαγόρευσι.
1967 (Μάιος): Γίνεται τὸ ἀπροσδόκητο• ὁ ἥλιος ἀνατέλλει ―ὅπως ὁ ἴδιος λέει― ἀπὸ τὴ δύσι! Ὁ δυσάρεστος ἱεροκήρυκας, ποὺ ἦταν συνεχῶς ὑπὸ διωγμὸν λόγω τοῦ ἐλέγχου ποὺ ἀσκοῦσε, προάγεται σὲ ἐπίσκοπο καὶ ἐκλέγεται μητροπολίτης Φλωρίνης.
1967-2000: Ὑπηρετεῖ 33 χρόνια τὴν ἀκριτικὴ μητρόπολι Φλωρίνης μὲ κάθε θυσία, καὶ παραιτεῖται τὸ 2000.
2010: Συμπληρώνει 10 ἔτη μετὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ διακονία. Διανύει τὸ 104ο ἔτος τῆς ἡλικίας του.
Ἐκκλησιάζεται στὴν ἱερὰ μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου ἐπισκόπου Ἰππῶνος Φλωρίνης, ποὺ εἶνε τὸ τελευταῖο ἔργο τῆς ἀρχιερατείας του, καὶ δίδει τὴν εὐλογία του στοὺς πιστούς.
2010 (28 Αὐγούστου): Ἡ κοίμησή του.
πηγή: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/
ἀναδημοσίευση ἀπό: nhttp://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/08/1907-2010.html
                               καὶ: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=4088&Itemid=1
 ἀπό: Ῥωμαιϊκο Ὁδοιπορικο

Υπουργός (Bilderberg) Οικονομικών: "Αν σου έλεγα τι είπαμε στην Λέσχη μετά θα έπρεπε να σε σκοτώσω"


Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου είναι ο μοναδικός έλληνας πολιτικός που συμμετείχε στην εφετινή συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στην Ισπανία. Οι δύο άλλοι Ελληνες ήταν ο πρόεδρος της Coca-Cola 3Ε κ. Γ. Δαυΐδ και ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ κ. Λ. Τσούκαλης. Οι «κλειστές συζητήσεις» είχαν θέμα την παγκόσμια οικονομική κρίση και ασφαλώς την Ελλάδα.

Από τις ξένες διασημότητες ξεχώρισαν ο πρωθυπουργός της Ισπανίας κ. Χοσέ Λουίς Θαπατέρο , ο επίτροπος κ. Χ. Αλμούνια , ο επικεφαλής της Deutsche Βank κ. Τζ.Ακερμαν, ο πρόεδρος της Μicrosoft κ. Μπιλ Γκέιτς, ο ιστορικός κ. Νάιαλ Φέργκιουσον, ο ειδικός απεσταλμένος για το Πακιστάν και το Αφγανιστάν κ. Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ κ. Ρόμπερτ Ρούμπιν και ο επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Ομπάμα κ. Λόρενς Σάμερς.

Και φυσικά καμία μυστική συνάντηση δεν είναι πραγματικά μυστική αν δεν συμμετέχει ο κ. Χένρι Κίσινγκερ. Τι είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου με όλους αυτούς; «Θα μπορούσα να σου πωαλλά μετά θα έπρεπε να σε σκοτώσω» απάντησε με το γνωστό αινιγματικό του χαμόγελο σε συνεργάτη μου που τόλμησε να τον ρωτήσει. Ποιο μπορεί να είναι το θανάσιμο μυστικό; Ελπίζω όχι κάτι σχετικό με το μέλλον της οικονομίας.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ 

http://trelogiannis.blogspot.com/

 

Ο Πόντος των Αγίων

Ο κάπως ιδιότυπος χαρακτήρας και η διαφοροποιημένη προφορά του καλοκάγαθου Πόντιου «γέροντα» μοναχού, σ’ ένα μοναστήρι στην κεντρική Ελλάδα, προκαλούσε κάποιους φίλους μοναχούς με αφέλεια και απλότητα να τον πειράξουν καλόκαρδα για την ιδιαίτερη πατρίδα του, πού δεν έλεγε να την ξεχάσει. «Και τί είναι ο Πόντος;».


Την τελευταία φορά όμως στενοχωρήθηκε πολύ ο γέροντας…

Αν δεν έχεις πάει σ’ αυτή την πανέμορφη, παράξενη – από τα πανάρχαια χρόνια ελληνική γη – Αν ποτέ δεν την είδες ή έστω δεν διάβασες με προσοχή και καρδιά την ιστορία της και τη γενοκτονία του πληθυσμού της, πώς να νιώσεις ως το βάθος τον πόνο στου Πόντιου την ψυχή; Ο γέροντας αισθανόταν ότι το πείραγμα του σκάλιζε μια βαθιά πληγή.
Αποσύρθηκε πονεμένος στο κελί του για λίγες ήμερες. Τί μυστικό έκρυβε χωρίς καμιά επικοινωνία;

Ένα πρωί’ κρέμασε την αφοπλιστική απάντηση σ’ ένα κεντρικό μέρος της ιερής Μονής.

Είχε φιλοτεχνήσει ένα ιστορικό χάρτη του Πόντου και είχε σημαδέψει πόλεις και ασκηταριά, πού έζησαν ή πέρασαν ή γεννήθηκαν εκεί ή ασκήθηκαν σε κείνους τους αγιασμένους τόπους πολλοί όσιοι και μάρτυρες. Αντίστοιχα είχε κολλήσει τις εικόνες τους. Που φύλαγε τόσες στο λιτό κελί του; Μήπως και ζωντάνεψαν από της ψυχής τα βάθη; Και που να τους έβαζε όλους!

Έκπληκτοι καλόγεροι και προσκυνητές διάβαζαν την επιγραφή: «Αυτός είναι ο Πόντος των Αγίων»! Έτσι είναι αλήθεια. Όταν ανοίξεις ένα Συναξάρι και διαβάσεις προσεκτικά, μένεις άφωνος από το πλήθος των Αγίων του Πόντου. Μεγάλοι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, όπως ο Μέγας Βασίλειος πού ασκήθηκε σε σπήλαιο του Πόντου, σε κατάφυτη περιοχή κοντά στον Ίρι ποταμό, όπου κάλεσε και τον φίλο του Γρηγόριο Θεολόγο το Ναζιανζηνό, ο Άγιος Γρηγόριος ο Επίσκοπος Νύσσης, ο Όσιος Ναυκράτιος.

Ο Όσιος Θεοδόσιος Μητροπολίτης Τραπεζούντος. Ο Άγιος Ιωάννης ο Τραπεζούντιος. Ο Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, κάτοικος της Ηράκλειας του Πόντου. Ο Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος ο Τηρών από την Αμάσεια. Ο Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος γεννήθηκε στην Παφλαγονία. Ο μάρτυρας Κορδάτος στην Νικομήδεια, όπως και οι νεαροί αυτάδελφοι μάρτυρες Ευλάμπιος και Ευλαμπία.

Η Αγία Ελένη, μητέρα του Μ. Κωνσταντίνου στη Βιθυνία. Ο Άγιος Σέργιος ο Μάγιστρος από την Παφλαγονία. Ο Άγιος Ανδριάνας και η Αγία Ναταλία από τη Νικομήδεια. Οι 40 μάρτυρες από τη Σεβάστεια. Η μεγαλομάρτυς Κυριακή από τη Βιθυνία. Ο ιερομάρτυρας Φωκάς ο θαυματουργός και ο μάρτυρας Φωκάς ο Κηπουρός, από τη Σινώπη. Οι 20.000 μάρτυρες από τη Νικομήδεια.

Ο ιερομάρτυρας Βασίλειος ήταν Επίσκοπος Αμασείας. Ο Όσιος Παυσίκακος Επίσκοπος Συνάδων είχε γεννηθεί στην Αμάσεια. Ο Όσιος Νικήτας ο Πατρίκιος προέρχεται από την Παφλαγονία. Ο Όσιος Στυλιανός ήταν Παφλαγόνας. Ο Όσιος Νίκων, ο «Μετανοείτε», καταγόταν από την Τραπεζούντα. Ο Όσιος Φιλέταιρος ήταν γιος του Έπαρχου της Νικομήδειας. Αναρίθμητο νέφος μαρτύρων! Σκαλισμένα ασκηταριά σε πανύψηλους βράχους, σπήλαια δυσπρόσιτα πνευματικών αγώνων και προσευχών. Τί να πεις για τον πολιούχο της Τραπεζούντας τον Άγιο Ευγένιο, τον πρώτο Επίσκοπο της -μετά τον ιδρυτή της Εκκλησίας της Απόστολο Ανδρέα- πού αποκεφαλίστηκε επί Διοκλητιανοϋ; Οι Μεγάλοι Κομνηνοί τον θεωρούσαν προστάτη τους και απεικονίζεται σε πολλά νομίσματα και εμβλήματα της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας.

Ατέλειωτη η αλυσίδα των παλαιών Αγίων του Πόντου, πού οι κρίκοι της συνεχίζονται με τους νεομάρτυρες.

Στό 18ο αιώνα σημειώνεται το μαρτύριο της δεκαπεντάχρονης, Αγίας Ελένης από τη Σινώπη.

Δεν λησμονούν οι Πόντιοι τον προύχοντα της Τραπεζούντας Νεομάρτυρα Παρασκευά, ούτε τον έμπορο από την ίδια πόλη Νεομάρτυρα Ιωάννη της Σουτσιάβας.

Στις αρχές του περασμένου αιώνα προβάλλει η μορφή του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη από τον Πόντο, του οσίου και ομολογητού, στη Δράμα (1901-1959).

Το πλήθος των Αγίων του Πόντου, οι υπέροχες εκκλησίες, τα σκαρφαλωμένα σ’ απόκρημνους βράχους ασκηταριά και τα λαμπρά μοναστήρια, όπως του Αγίου Γεωργίου του Περιστερεώτα, του Αγίου Ιωάννου Βαζελώνα και το περίφημο της Παναγίας του Σουμελά, – έστω κι ερείπια – πλημμυρίζουν με υπερκόσμιο δέος την ψυχή και χαρίζουν απόμακρες ελπίδες πώς δε θα εγκαταλείψει ο θεός τους πρόσφυγες του Πόντου, ούτε θα παραβλέψει τις πρεσβείες των πονεμένων Αγίων Του!

http://vatopaidi.wordpress.com/

http://trelogiannis.blogspot.com/

Η «θερμή ειρήνη»

Η χθεσινή τραγωδία στο Αιγαίο έρχεται να προστεθεί στη μακρά αλυσίδα φόρου αίματος των θυμάτων πολέμου σε καιρούς ειρήνης. Της «θερμής ειρήνης» με την Τουρκία που μας αναγκάζει να διαθέτουμε τη μοναδική αεροπορία του δυτικού κόσμου, η οποία οφείλει να λειτουργεί διαρκώς σε συνθήκες οιονεί σύγκρουσης.


Κάθε μέρα, κάθε ώρα, όλον τον χρόνο, από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου. Ούτε οι ΗΠΑ που πολεμούν ανά την υφήλιο ούτε καν το Ισραήλ δεν υποχρεούται να υποβάλλει πληρώματα και αεροσκάφη σε τέτοια σκληρή και συνεχή καταπόνηση.

Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Συμβαίνουν γιατί μια καθαρά πολιτική διαδικασία, δηλαδή το ξεκαθάρισμα με την Αγκυρα ως προς τις απαιτήσεις της στο Αιγαίο, έχει παγίως αφεθεί να εκφυλιστεί σε ένα είδος «ημιστρατιωτικής» διαδικασίας.

Εκείνο που δεν μπορούν να κάνουν οι πολιτικές ηγεσίες το έχουν φορτώσει στην πλάτη των πιλότων. Και αυτό επιφέρει καταπόνηση που πληρώνεται με τεράστιο ανθρώπινο, αμυντικό, αλλά και οικονομικό κόστος- σε δευτερόλεπτα χάνονται ζωές και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ η χώρα καθίσταται ουσιωδώς πιο αδύναμη.

Αλλά, επιτέλους, η δουλειά των πιλότων δεν είναι να παίζουν τη γάτα με το ποντίκι! Και, μάλιστα, χωρίς να ξέρουμε ποιος είναι η γάτα και ποιο το ποντίκι…


Γιώργος Π. Μαλούχος / Το Βήμα

http://www.strategyreport.gr

Πού να ρίχνετε το λάδι μετά το μαγείρεμα

Ξέρεις που να ρίξεις το λάδι μετά από το μαγείρεμα στο σπίτι;




Ίσως ναι, αλλά


πάντα είναι καλό να διαδίδουμε τέτοιου είδους πληροφορίες.

Ακόμα και αν δεν τηγανίζουμε πολύ, όταν το κάνουμε, ρίχνουμε συνήθως το χρησιμοποιημένο λάδι
στο νεροχύτη της κουζίνας.

Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορούμε να κάνουμε.

Γιατί το κάνουμε? Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανείς για να μας πει το σωστό τρόπο.

Γι αυτό λοιπόν, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τοποθετούμε το λάδι

σε ένα πλαστικό μπουκάλι (νερού,αναψυκτικού), να το κλείνουμε καλά και να το πετάμε στα κανονικά σκουπίδια..

Και αυτό, γιατί
ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ ΛΑΔΙΟΥ ΜΟΛΥΝΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΛΙΤΡΑ ΝΕΡΟΥ,
ποσότητα η οποία είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες ενός ατόμου σε νερό για 14

χρόνια !!!.Αν επιλέξεις να προωθήσεις αυτό το μήνυμα στους φίλους σου, το

περιβάλλον θα σε ευγνωμονεί.

Στο κάτω-κάτω είναι καλό για όλους μας!!!

http://ereunitis.blogspot.com






ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΕΛΑΒΕ, ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 28-8-2010, ΚΑΙ ΩΡΑ 5 π.μ.

Σεβαστέ μας πνευματικέ πατέρα, καλή αντάμωση στην αιωνιότητα



Ας μη λυπούνται οι πιστοί, που ο Γέροντας έφυγε από κοντά μας, γιατί ο Χριστός ζει και οι άνθρωποι του Θεού δεν πεθαίνουν ποτέ. Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης από την θριαμβεύουσα Εκκλησία θα έχει μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό και θα βρίσκεται πάντοτε κοντά στους αγωνιζομένους χριστιανούς και θα πρεσβεύει υπέρ αυτών και θα συναγωνίζεται μαζί τους.


Σε ένα κήρυγμά του έλεγε·
«Εγώ θα φύγω. Πού θα πάω; ‘Οπου και αν πάω, αν δώ ότι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κινδυνεύει θα κάνω επανάσταση θα χτυπήσω συναγερμό. Δεν θα αφήσω την Εκκλησία του Χριστού ούτε στους αθέους ούτε στους μασόνους ούτε στους οικουμενιστάς…».

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Οι Φυσικοί Επιστήμονες της Αρχαίας Ελλάδας


Είναι γεγονός ότι οι Αρχαίοι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι πέτυχαν μία σύλληψη του κόσμου που διαφέρει από τις σύγχρονες μας παραστάσεις της φυσικής επιστήμης μόνο ως προς την έλλειψη της σαφούς και ακριβούς διατυπώσεως των φυσικών φαινομένων, η οποία μόνο ύστερα από τη μεγάλη ανάπτυξη των μαθηματικών επιτεύχθηκε. Είναι αποκλειστικό προνόμιο των Αρχαίων Ελλήνων σοφών η συγκρότηση των φυσικών επιστημών σε αυτόνομο κλάδο της γνώσεως.

Συγκρότηση που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις πνευματικές τους προσπάθειες και στην ιδιαίτερα αναπτυγμένη νοημοσύνη τους. Στη σκέψη των Ελλήνων οι φυσικές επιστήμες ελευθερώνονται από τη θρησκεία και τη μαγεία και υψώνονται πάνω από την τεχνολογία. Με την ελληνική σκέψη αρχίζει η επιστημονική αναγωγή των φυσικών φαινομένων σε φυσικά αίτια και η αντικατάσταση των υπερφυσικών δυνάμεων από τους φυσικούς νόμους. Ως θεωρητικές ερμηνευτικές και οντολογικές οι Φυσικές επιστήμες είναι γνήσια τέκνα της ελληνικής ιδιοφυΐας και γέννημα ελληνικό.

Με τον όρο "φυσική" οι Αρχαίοι Έλληνες εννοούσαν το μέρος εκείνο της φιλοσοφίας που περιελάμβανε κάθε τι που δεν μπορούσε να υπαχθεί στη λογική, ή την ηθική. Παράλληλα εννοούσαν με τη λέξη αυτή όλες τις επιστήμες της φύσεως. Όταν θα λέμε Φυσικές επιστήμες εννοούμε τη Φυσική (ύλη, την κίνηση και την ενέργεια) και τη Φυσιογραφία (φυτολογία, τη ζωολογία και την ορυκτολογία)

Δυστυχώς ένα ελάχιστο μόνο μέρος των εργασιών των φυσικών επιστημόνων της Αρχαίας Ελλάδος έχει σωθεί.

Εκτός από το αριστοτελικό έργο που μας γνωρίζει τις φυσικές και τις φυσιογραφικές δοξασίες της Περιπατητικής Σχολής, τα κείμενα, ιδίως εκείνα που αναφέρονται στον 6°, τον 5°, αλλά και στον 4° αιώνα, είναι ακρωτηριασμένα και δια σκορπισμένα. Παρόλα αυτά οι ελάχιστες μαρτυρίες που διαθέτουμε αρκούν για να σχηματίσουμε μία ιδέα για τις Φυσικές επιστήμες στην Αρχαία Ελλάδα.

Οι εποχές και η εξέλιξη των Φυσικών επιστημών


Ομηρική Εποχή (900 π. Χ. - 700 π.Χ.)

Οι πρώτες φυσιογνωστικές γνώσεις των Αρχαίων Ελλήνων παρουσιάζονται μέσα από τα Ομηρικά Έπη και μέσα από τα ποιήματα του Ησιόδου. Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια δίνουν πολλές πληροφορίες για φυτά και ζώα, για πέτρες και ορυκτά. Αναφέρονται όλα τα γνωστά μέταλλα της εποχής αυτής (σίδηρος, μόλυβδος, χαλκός, ορείχαλκος, χρυσός, άργυρος, ήλεκτρον(=λευκόχρυσος)). Αναφέρονται ακόμα χρωστικές και απολυμαντικές ουσίες, καθώς και οι γνώσεις της τυροκομίας, της οινοποιίας, της αρωματοποιίας, της μεταλλουργίας κ.ά. Το θέμα των έργων του Ησιόδου είναι καθαρά κοσμολογικό και φυσιογνωστικό. Από τα ποιήματα του Ησιόδου αντλούνται οι σχετικές κοσμολογικές και φυσιογνωστικές γνώσεις της εποχής που γράφτηκαν.

Πρώτη περίοδος (600 π.Χ. - 300 π.Χ.)

α) Ιωνική Σχολή

Η Ιωνική Σχολή παραδέχεται την αρχέγονη ύλη αγέννητη και άφθαρτη. Ο Θαλής ο Μιλήσιος (640 - 546 π.Χ.) θεώρησε ως πρώτη ύλη το "ύδωρ" από το οποίο με πύκνωση και αραίωση παράγονται τα σώματα. Κατά τον Αναξίμανδρο (611 - 546 π.Χ.), μαθητή του Θαλού, αρχή των όντων είναι η "ύλη". Τη μητρική αυτή ύλη ονόμασε "άπειρον". Ο μαθητής του Αναξίμανδρου, Αναξιμένης (560 - 500 π.Χ.) θεωρεί ως αρχή των πάντων τον άπειρο αέρα. Μεταγενέστεροι οπαδοί των ιωνικών δογμάτων ήταν ο Ίππων ο Σάμιος (5ος π.Χ. αιώνας) που αντικατέστησε το "ύδωρ" του Θαλού με το εν γένει "ύγρόν" και ο Διογένης ο Απολλωνιάτης (5ος π.Χ. αιώνας) που θεωρούσε τον "αέρα" ως αίτιο σχηματισμού των σωμάτων.
β) Πυθαγόρειος Σχολή

Οι Φυσικοί Επιστήμονες της Αρχαίας ΕλλάδαςΚατά τον Πυθαγόρα και τους μαθητές του, η ύλη παρουσιάζεται στις δημιουργίες διαιρεμένη κατά μονάδες. Τα σώματα είναι αρμονικός συνδυασμός αριθμών - στοιχείων. Μελέτησαν πειραματικά τον ήχο και ασχολήθηκαν με την οπτική. Οι Πυθαγόρειοι ήταν οι πρώτοι επιστήμονες που θεώρησαν τα φυτά ως όντα οργανικά και ζώντα. Εκπρόσωποι των Πυθαγορείων είναι ο Πυθαγόρας, ο Φιλόλαος, ο Αρχύτας ο Ταραντίνος, ο Ίππασος, η Θεανώ, η Δαμώ κ.ά.

γ) Ελεατική Σχολή

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ελεατικής φιλοσοφίας είναι ότι η αρχική ύλη δεν περιέχει καμία δημιουργική δύναμη. Δηλαδή υπάρχει το "είναι", αλλά όχι το "γίγνεσθαι".

"Ουδέν γαρ γίγνεσθαι, ούτε φθείρεσθαι των όντων, άλλα μόνο δοκείν ήμΐν".

Εκπρόσωποι της Ελεατικής Σχολής είναι ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος (5ος -4ος π.Χ. αιώνας), ο Παρμενίδης (6ος - 5υς π.Χ. αιώνας), ο Ζήνων ο Ελεάτης (495 - 435 π.Χ.) και ο Μέλισσος (5ος π.Χ. αιώνας).



δ) Ο Ηράκλειτος

Οι Φυσικοί Επιστήμονες της Αρχαίας ΕλλάδαςΟ Ηράκλειτος (540 - 480 π.Χ.) απορρίπτει το "είναι" και παραδέχεται το "γίγνεσθαι". Υποστηρίζει ότι αρχή των όντων είναι το "πυρ" (η ενέργεια) και ότι στη φύση υπάρχει μία συνεχής ανάγκη μεταβολής των σωμάτων. Θεμελιώδες γεγονός της Φύσεως είναι η "αέναος μεταβολή".

Μέσα από τα αποσπάσματα του έργου του "Περί φύσεως" που σώθηκαν παρουσιάζονται βαθυστόχαστες και προχωρημένες αρχές της φυσικής, καθώς και οι απαρχές της χημείας.

ε) Νέα Ιωνική Σχολή (ή Ατομική Σχολή)

Η αρχική ύλη με την ενέργεια της παράγει τα διάφορα σώματα χωρίς η ίδια να μεταβάλλεται Γενικό γνώρισμα της Σχολής είναι το ότι η αρχέγονη ύλη διαιρείται σε ελάχιστα σωματίδια αδιαίρετα, ασυμπίεστα και αόριστα, τα άτομα. Η Νέα Ιωνική Σχολή δέχεται την "αρχή της αφθαρσίας της ύλης" και δίνει εξηγήσεις σε διάφορα φυσικά φαινόμενα. Εκπρόσωποι είναι ο Εμπεδοκλής (495 - 435 π.Χ.), ο Λεύκιππος (5ος π.Χ. αιώνας), ο Δημόκριτος (460 - 360 π.Χ.) και ο Αναξαγόρας (500 - 424 π.Χ.).

στ) Η Σχολή του Πλάτωνος

Μεγάλη ήταν η συμβολή της Ακαδημίας του Πλάτωνος (427 -347 π.Χ.) στην εξέλιξη της Φυσικής. Στη μεγάλη αυτή Σχολή των Αθηνών, η οποία για κάπου 1000 χρόνια αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά κέντρα, γίνονταν επιστημονικές συζητήσεις που αφορούσαν και τη Φυσική. Ο Πλάτων και οι μαθητές του έθιξαν θέματα βαρύτητας, δυνάμεων, κινήσεως, μάζας, ύλης, ενέργειας, μαγνητισμού, οπτικής και αντιμετώπισαν θετικά την Πειραματική Φυσική. Εκπρόσωποι της Σχολής ήταν εκτός από τον αρχηγό της Πλάτωνα, ο Σπεύσιππος (4ος π.Χ. αιώνας), ο Ξενοκράτης (4ος π.Χ. αιώνας), ο Φίλιππος ο Οπούντιος (4ος π.Χ. αιώνας), ο Ηρακλείδης ο Ποντικός (4ος π.Χ. αιώνας), ο Εύδοξος ο Κνίδιος (408 - 355 π.Χ.).

ζ) Η Σχολή του Αριστοτέλους

Οι Φυσικοί Επιστήμονες της Αρχαίας ΕλλάδαςΣτη φυσική φιλοσοφία του Αριστοτέλους (384 - 322 π.Χ.) διακρίνονται τρεις αφετηρίες για τη φυσιογνωστική του έρευνα:


- Ο καθορισμός της επιστήμης.

- Η γενική μέθοδος στην επιστημονική έρευνα και

- Η ίδρυση μίας γενικής φυσικής φιλοσοφίας.

Στη Φυσική της νεώτερης επιστήμης ανάγονται οι πραγματείες του Αριστοτέλους ""Μετεωρολογικά", "Περί γενέσεως και φθοράς" και "Μηχανικά". Στα έργα του αυτά που αντικατοπτρίζουν και τα θέματα διδασκαλίας στον "Περίπατο", ο μεγάλος φιλόσοφος πραγματεύεται θέματα ύλης, ενέργειας, μηχανικής, οπτικής, ακουστικής, υδροστατικής, χημείας κ.τ.λ. Εκπρόσωποι της Σχολής του Αριστοτέλους είναι ο Θεόφραστος (372 - 287 π.Χ.), ο Στράτων (4ος - 3ος π.Χ. αιώνας), ο Εύδημος ο Ρόδιος (350 - 290 π.Χ.) κ.ά.

Η Σοφιστική Σχολή

Η Σοφιστική Σχολή στο παιδαγωγικό της σύστημα περιλάμβανε και τη διδασκαλία των Φυσικών επιστημών και τη γνώση των Φυσικών φαινομένων. Η Σχολή αυτή συνετέλεσε κατά κάποιο τρόπο στη διάδοση του φυσιογνωστικού πνεύματος. Εκπρόσωποι της είναι ο Πρωταγόρας (485 - 420 π.Χ.), ο Γοργίας (483-375 π.Χ.), ο Καλλικλής και ο Αντιφών (5ος -4ος π.Χ. αιώνας).

Μεταριστοτελική φιλοσοφία

Στωικοί

Ο αρχηγός των Στωικών ήταν ο Ζήνων ο Κιτιεύς (4ος π.Χ. αιώνας). Κατά τη φυσική των Στωικών μόνο τα υλικά σώματα υπάρχουν. Η ύλη είναι μείγμα μίας πυκνής και μίας αιθερώδους ύλης. Η αιθερώδης ύλη με τη βοήθεια του "τόνου" (της ενέργειας) δημιουργεί τα σώματα. Υπάρχουν φυσικοί νόμοι, αλλά δεν υπάρχει φυσική επιστήμη παρά μόνο εμπειρία. Η στωική φιλοσοφία διατηρήθηκε μέχρι και τον 2° μ.Χ. αιώνα. Εκπρόσωποι της Στοάς είναι ο Κλεάνθης (332 - 232 π.Χ.), ο Χρύσιππος (281 - 204 π.Χ.), ο Παναίτιος (2υς - 1υς π.Χ. αιώνας).

Επικούρειοι

Ιδρυτής της επικούρειας φιλοσοφίας ήταν ο Επίκουρος ο Αθηναίος (341 - 270 π.Χ.). Η φυσική φιλοσοφία του Επικούρου είναι η δημοκρίτειος ατομική θεωρία. Ο Επίκουρος ερμηνεύει τις ελκτικές ιδιότητες του μαγνήτη και του ήλεκτρου με τη θεωρία των ατόμων, αναφέρεται σε θέματα βαρύτητας και διατυπώνει προχωρημένες αρχές της φυσικής (αρχή απροσδιοριστίας). Εκπρόσωποι της επικούρειας φιλοσοφίας θεωρούνται ο Μητρόδωρος (4ος π.Χ. -3ος π.Χ. αιώνας), ο Αθηναίος (4ος π.Χ. - 3ος π.Χ. αιώνας), ο Τιμοκράτης (4ος π.Χ. - 3ος π.Χ. αιώνας), ο Έρμαχος (4ος π.Χ. - 3ος π.Χ. αιώνας) κ.ά.
Δεύτερη περίοδος (Αλεξανδρινή) (300 π.Χ. - 415 μ.Χ.)
Η Σχολή του Μουσείου

Στην Αλεξάνδρεια ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ (337 - 283 π.Χ.) ίδρυσε το "Μουσείον", ένα επιστημονικό ερευνητικό κέντρο με μία τεράστια βιβλιοθήκη από 490.000 (τόμους). Το Μουσείο πλαισιώθηκε από εκατοντάδες λόγιους που κατέφυγαν στην Αλεξάνδρεια από την Αθήνα. Ο διάδοχος του ο Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος (285 - 247 π.Χ.) προίκισε το Μουσείο με επιστημονικές συλλογές, με αστεροσκοπείο, με επιστημονικά όργανα, με ζωολογικό και γεωπονικό κήπο και με μία νέα βιβλιοθήκη στο Σεράπειο (Σχολείο Ελληνικής Παιδείας) 42.800 τόμων. Αργότερα, επί Πτολεμαίου του Ευεργέτου (247 - 222 π.Χ.) η βιβλιοθήκη του Σεραπείου εμπλουτίσθηκε με βιβλία από τις βιβλιοθήκες του Αριστοτέλους και του Θεοφράστου κι έτσι έφτασε τους 100.000 κυλίνδρους (τόμους). Στις Σχολές του Μουσείου"προάγονταν εκτός από τα μαθηματικά και την αστρονομία και οι φυσικές επιστήμες, ιδίως οι κλάδοι της Γενικής Φυσικής: Μηχανική των στερεών, Υδροστατική, Ακουστική και Οπτική. Για πρώτη φορά γίνεται εφαρμογή σε διάφορες κατασκευές των μαθηματικών και των φυσικών γνώσεων, γεγονός που προϋποθέτει δοκιμασίες και πειραματισμούς Κατά τον Ευάγγελο Σταμάτη το Μουσείο διέθετε και εργαστήρια υψηλής τεχνολογίας για την εποχή του. Η ίδια Σχολή έχει να επιδείξει μεγάλα επιτεύγματα στη φυτολογία και τη ζωολογία.


Νεοπλατωνική Σχολή της Αλεξανδρείας (85μ.Χ. - 415μ.Χ.)

Στον νεοπλατωνισμό κυριαρχεί η μορφή του Πλάτωνος και δεν εκδηλώνονται τάσεις κάποιας ρήξης με την παράδοση. Επομένως η Νεοπλατωνική Σχολή είναι προσηλωμένη στα πλατωνικά φυσιογνωστικά δόγματα. Εκπρόσωποι της Σχολής είναι ο Απολλώνιος ο Τυανεύς (1ος μ.Χ. αιώνας), ο Νικόμαχος ο Γερασηνός (1ος - 2ος μ.Χ. αιώνας), ο Αμμώνιος Σακκάς (2ος - 3ος μ.Χ. αιώνας), ο Πλωτίνος (3υς μ.Χ. αιώνας), ο Θέων ο Σμυρναίος (2ος μ.Χ. αιώνας), η Υπατία (370 - 415 μ.Χ.), ο Συνέσιος (370 - 412 μ.Χ.), κ.ά.

Νεοπλατωνική Σχολή των Αθηνών (415 μ.Χ. - 525 μ.Χ.)

Μετά τη δολοφονία της Υπατίας πολλοί αλεξανδρινοί φιλόσοφοι κατέφυγαν στην Αθήνα, όπου συγκρότησαν τη Νεοπλατωνική Σχολή των Αθηνών. Η σχολή αυτή διαλύθηκε το 526 με διαταγή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Εκπρόσωποι της Σχολής είναι ο φιλόσοφος, μαθηματικός, φυσικός και αστρονόμος Πρόκλος ο Διάδοχος (410 - 485 μ.Χ.), ο Αμμώνιος (5ος - 6ος μ.Χ. αιώνας), ο Σιμπλίκιος (5ος -6ος μ.Χ. αιώνας) και ο Δαμάσκιος (6ος μ.Χ. αιώνας).


ΠΗΓΗ  http://www.schizas.com/
          

Πολύ αδύναμο το Ισραήλ για να αντιμετωπίσει στρατιωτικά το Ιράν


Ο ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ απέρριψε τους φόβους μιας επίθεσης κατά Ιράν, χλευάζοντας το Ισραήλ ως „πολύ αδύναμο να αντιμετωπίσει στρατιωτικά το Ιράν," και τις ΗΠΑ ως ανίκανες να νικήσουν ακόμη και ένα μικρό στρατό στο Ιράκ, μιλώντας σε συνέντευξή του στο Al-Jazeera την Κυριακή.



"Το Ισραήλ δεν έχει το θάρρος να το κάνει,“ είπε ο Αχμαντινετζάντ, "και δεν νομίζω ότι απειλή του είναι σοβαρή." Δήλωσε επίσης ότι "η Αμερική δεν ενδιαφέρεται να πυροδοτήσει μια στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ιράν."

Τα προκλητικά σχόλια του ιρανού προέδρου ήρθε την ίδια ημέρα που ο ίδιος εγκαινίασε το νέο τηλεχειριζόμενο βομβαρδιστικό αεροσκάφος του Ιράν, το οποίο ονομάζεται «πρεσβευτής του θανάτου», την επόμενη ημέρα μετά την τροφοδότηση του πυρηνικού του αντιδραστήρα στο Μπουσέρ.

Ο Αχμαντινετζάντ πρόβλεψε επίσης στη συνέντευξή του ότι τα αραβικά κράτη του Κόλπου δεν θα επέτρεπαν τους αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν τις βάσεις στην περιοχή, για να ξεκινήσουν μια επίθεση εναντίον του Ιράν, λέγοντας ότι "αυτοί είναι πιο έξυπνοι από αυτούς."
 
http://fox2e-mag.blogspot.com

15 Αυγούστου 1974. Η προδοσία της; Αμμοχώστου.


Του Πάνου Ιωαννίδη


Μπορεί να μη θέλουμε να θυμόμαστε τις λεπτομέρειες της 15ης Αυγούστου 1974. Όμως, η υπενθύμιση δεν εξαρτάται από εμάς. Γιατί, κάθε που γίνεται 15 Αυγούστου, ολόκληρη η Κύπρος αποκτά τη μυρωδιά των περιβολιών του Αγίου Μέμνονα, αποκτά χρυσή αμμουδιά και γίνεται Αμμόχωστος…

Ο νομικός Πάνος Ιωαννίδης, πρόσφυγας από την Αμμόχωστο και πρόεδρος της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο, κάνει μίαν από καρδιάς αφήγηση για τα γεγονότα της κατάληψης της Αμμοχώστου. Η κατάθεσή του αποτελεί μαρτυρία μιας προδοσίας, αποτελεί τροφή για προβληματισμό και υπενθύμιση για όσους τείνουν να ξεχνούν. «Αυτά που ακολουθούν δεν είναι θύμησες», αναφέρει. «Είναι γεγονότα, ανεξίτηλα χαραγμένα στην καρδιά και στο μυαλό όσων ατύχησαν να τα ζήσουν. Γεγονότα, που άλλαξαν τον τρόπο σκέψης και οδήγησαν τον καθένα από εμάς στο δικό του ‘Tάμα Ζωής’....», εξηγεί.

15η Ιουλίου 1974

Οι κατ’ όνομα μόνο Έλληνες μαχαιρώνουν την Κύπρο με χίλιες μαχαιριές, τη σφάζουν και την προσφέρουν στο πιάτο με το αίμα της, για να την απολαύσουν οι εχθροί του Ελληνισμού με την ησυχία τους και για όσο χρόνο εκείνοι θα αποφάσιζαν ότι θα διαρκέσει το φαγοπότι. Και το φαγοπότι συνεχίζεται για 10ετίες ολόκληρες.....


Η 1η φάση της Εισβολής

Την 20ή Ιουλίου 1974 οι Τούρκοι αρχίζουν τον «σικέ αγώνα της Εισβολής». Παρωδία η επιστράτευση στην Αμμόχωστο, σχεδόν ανύπαρκτα τα μέσα, σαστισμένοι και γελοίοι οι επιτελείς της Στρατιωτικής Διοίκησης, με έναν εκτρωματικό Διοικητή -το Συνταγματάρχη Κ.Ζ.- να περιφέρεται μονολογώντας «ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, δεν χρειάζεται να είμαστε προκλητικοί…»! Εξαίρεση, μέσα στο χάος, το ανήσυχο βλέμμα των Κυπρίων μονίμων και εφέδρων αξιωματικών και οπλιτών, που αντελήφθησαν την προδοσία και άρχισαν να οργανώνουν μεταξύ τους Ομάδες Μάχης.

Θλιβερή εξαίρεση από τους Ελλαδίτες Αξιωματικούς ο Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Μουζάκης, που ηγήθηκε της μοναδικής δικής μας επίθεσης για την κατάληψη του πολυβολείου στο τουρκικό Λύκειο. Εκεί, έξω από τα Τείχη της Αμμοχώστου, σκοτώθηκε ο Αν/χης Μουζάκης.

Μεσημέρι της 20ής Ιουλίου 1974

Καταλήφθηκε το τουρκικό πολυβολείο, αιφνιδιάστηκαν οι Τούρκοι από την επίθεση και, υποχωρώντας μέσα στα Τείχη, μετέδωσαν τον πανικό σε ολόκληρη την -για χρόνια- τουρκοκρατούμενη παλαιά πόλη της Αμμοχώστου. Οι έφεδροι ζήτησαν ενισχύσεις, εξηγώντας στο Διοικητή Ζαρκάδα ότι «οι πύλες είναι ανοικτές, ο πανικός μεταξύ των Τούρκων διάχυτος και -με λίγους ακόμα μαχητές- η επιχείρηση για κατάληψη της εντός των Τειχών Αμμοχώστου θα είναι νικηφόρα». Εξήγησαν, επίσης, οι έφεδροι στο Διοικητή ότι, «εάν η παλαιά πόλη καταληφθεί και οι Τούρκοι είναι πλέον ανάμεσά μας, ο κίνδυνος για βομβαρδισμό της Αμμοχώστου απομακρύνεται, χωρίς να αποκλείεται και το ενδεχόμενο οι εισβολείς να μη θεωρήσουν πλέον την Αμμόχωστο σαν στόχο προτεραιότητας».

Τα εξήγησαν αυτά οι έφεδροι στο Συν/χη Κ.Ζ., για να πάρουν την πιο προδοτική διαταγή που ακούστηκε ποτέ από Έλληνα Αξιωματικό: «Άμεση υποχώρηση, η κατάληψη της παλαιάς Αμμοχώστου δεν είναι δική σας δουλειά…»!

Τόλμησαν οι έφεδροι να ρωτήσουν «τίνος δουλειά είναι, άραγε, η απελευθέρωση της Αμμοχώστου, εάν όχι των Αμμοχωστιανών υπερασπιστών της…», για να πάρουν την ίδια παγερή απάντηση: «Σας διατάζω να υποχωρήσετε αμέσως». Με αυτήν τη διαταγή, η ευκαιρία για κατάληψη της εντός των Τειχών Αμμοχώστου χάθηκε οριστικά...

Ανήμποροι να ενεργήσουν όπως θα έπρεπε, οι έφεδροι υποχώρησαν στο Δασάκι των Δικαστηρίων και στα γύρω κτίρια, όπου άρχισαν να δέχονται -αμυνόμενοι πλέον- τα πυρά των Τούρκων από τα Τείχη. Σε λίγο άρχισε και η τουρκική αεροπορία να βομβαρδίζει το κέντρο της πόλης, την παραλία της Αμμοχώστου και τις θέσεις μας.

Ο Διοικητής Αμμοχώστου Συν/χης Κ.Ζ. φρόντισε έγκαιρα να ολοκληρώσει το δικό του μέρος της προδοσίας: Πρόδωσε την Αμμόχωστο από τις πρώτες ώρες, της πρώτης ημέρας, της πρώτης φάσης της Εισβολής, εκτελώντας με απόλυτη ακρίβεια τις εντολές που είχε πάρει και που μόνο εκείνος γνώριζε...


Η 2η φάση της Εισβολής

Το γεγονός ότι ο ρόλος του Συν/χη Κ.Ζ. και των ανθρώπων του είχε τελειώσει από την πρώτη μέρα, αποδείχθηκε μόλις ανακοινώθηκε η προσωρινή κατάπαυση πυρός, χάριν των δήθεν «συνομιλιών της Γενεύης». Με το πρόσχημα ότι «όφειλαν να επισκεφθούν το ΓΕΕΦ», ο Διοικητής Κ.Ζ. και το επιτελείο του εξαφανίστηκαν οριστικά, εγκαταλείποντας όλα τα Τμήματα και την Αμμόχωστο χωρίς Στρατιωτική Διοίκηση...

Για την πόλη της Αμμοχώστου, η δεύτερη φάση της Εισβολής άρχισε νωρίς το απόγευμα της 13ης Αυγούστου 1974 με βομβαρδισμό, και με δύο Τμήματα να προσπαθούν να την υπερασπιστούν: Ένα Τμήμα από 32 εφέδρους στο Δασάκι των Δικαστηρίων και ένα δεύτερο Τμήμα στο Νοσοκομείο της πόλης, με επικεφαλής το Λοχαγό Στέλιο Κάτσιο.

Οι έφεδροι στο Δασάκι χωρίς Διοίκηση. Ο αρχαιότερος από τους Αξιωματικούς έπρεπε να αναλάβει τη Διοίκηση. Έτυχε να είναι ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πάνος Ιωαννίδης. Οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν μέχρι και το μεσημέρι της Πέμπτης 15ης Αυγούστου 1974. Το απόγευμα της ημέρας εκείνης:

· Ο βομβαρδισμός εντάθηκε,

· Οι Τούρκοι πύκνωσαν τα πυρά από τα Τείχη,

· Κάποιο φορητό ραδιόφωνο μετέδιδε ότι «τα τουρκικά άρματα κατευθύνονται προς την Αμμόχωστο, κινούμενα χωρίς αντίσταση, χωρίς τη συνοδεία πεζικού και με μέγιστη ταχύτητα στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας - Αμμοχώστου».


Οι διαταγές…

Η πόλη έρημη. Μοναδική ένδειξη αντίστασης, οι πυροβολισμοί από τους άνδρες στο Νοσοκομείο και τους εφέδρους στο Δασάκι. Πυροβολισμοί που άρχισαν να αραιώνουν, γιατί τα πυρομαχικά των εφέδρων ήσαν πλέον μετρημένα... Με το βλέμμα περισσότερο παρά με λόγια, αντάλλαξα κάποιες γρήγορες σκέψεις με τον αμέσως επόμενο έφεδρο Ανθυπολοχαγό Γιαννάκη Αρέστη (σήμερα Ταξίαρχος ε.α.). Γνωρίζαμε ότι έπρεπε να δοθούν διαταγές...

Διαταγή πρώτη: «Παραμένουμε στις θέσεις μας αμυνόμενοι. Οικονομία στα πυρομαχικά».

Διαταγή δεύτερη: «Να βγουν παρατηρητές προς τη Λίμνη του Αγίου Λουκά και να αναφέρουν τις κινήσεις των αρμάτων - Να χρησιμοποιηθεί η βενζίνη από τις αποθήκες του Διοικητηρίου για να γίνουν βόμβες Μολότοφ - Εάν τα άρματα κινηθούν μέσα στην πόλη, θα αντιμετωπιστούν».

Διαταγή τρίτη: «Να γίνει προσπάθεια επικοινωνίας με το ΓΕΕΦ και την Κυβέρνηση, για να ζητηθούν ενισχύσεις - Τα άρματα από μόνα τους, χωρίς πεζοπόρα τμήματα, μόνο γραμμή αντιπαράταξης μπορούν να επιδιώξουν, προφανώς κατά μήκος του δρόμου προς το Λιμάνι - Η πόλη της Αμμοχώστου μπορεί να κρατηθεί».



Ήσαν οι πρώτες ουσιαστικές διαταγές, μετά από τις προδοτικές εκείνες του Συν/χη Κ.Ζ. Η πειθαρχία των εφέδρων Αξιωματικών και Οπλιτών προς τον 29χρονο Ανθ/γό Διοικητή ήταν εκπληκτική. Μέσα σε συνθήκες κόλασης, όλοι και από μόνοι τους εξύψωσαν το ηθικό τους και κινήθηκαν όπως διατάχθηκαν. Αρχίσαμε να νιώθουμε πως «ίσως δεν είχαν χαθεί τα πάντα»... Όμως, η προδοσία της Αμμοχώστου δεν ήταν γραμμένο να ανατραπεί. Αφηγείται, γι’ αυτές τις τελευταίες ώρες, ο τότε Λοχαγός Στέλιος Κάτσιος: «…Γύρω στις 4:30 το απόγευμα ξεκίνησα (από το Νοσοκομείο) σε μια προσπάθεια να επανακτήσω επαφή με το Τάγμα μου…

Στη διαδρομή βρήκα το Τμήμα του έφεδρου Ανθ/γού Πάνου Ιωαννίδη, που υπερασπιζόταν την περιοχή κοντά στην κλινική ΛΟΥΚΙΑ και το τουρκοκυπριακό Λύκειο. Συνάντησα, επίσης, το συνάδελφό μου Γιώργο Χατζηκωνσταντίνου, με τον οποίο αντάλλαξα κάποιες απόψεις, που με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το Τάγμα μου είχε μετακινηθεί. Μη έχοντας τρόπο επικοινωνίας, επέστρεψα στο Νοσοκομείο, όπου άρχισε η τελευταία μεγάλη μάχη. Τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν συνεχώς και τα πυρά των αρμάτων ήσαν καταιγιστικά. Και ενώ τα πάντα έμοιαζαν με κόλαση, ήρθε με αγγελιαφόρο εντολή από το Τάγμα να συμπτύξω το Τμήμα μου στην περιοχή Δερύνειας, πράγμα που έγινε».

Το Τμήμα του Νοσοκομείου πράγματι ανασυντάχθηκε στη Δερύνεια και κράτησε τη γνωστή, μέχρι και σήμερα, ακραία γραμμή προς την Αμμόχωστο. Καθ’ οδόν προς τη Δερύνεια, ο Λοχαγός Κάτσιος πέρασε από το δικό μας Τμήμα και μας ενημέρωσε για τις κινήσεις του. Του ευχηθήκαμε «καλή τύχη» και τον παρακαλέσαμε να μας αφήσει όσα πυρομαχικά τού περίσσευαν. Δεν του είχε απομείνει τίποτε...


15 Αυγούστου 1974, ώρα 6:20 το απόγευμα:

Οι μόνοι Έλληνες που εμείς γνωρίζαμε ότι είχαν απομείνει στην Αμμόχωστο ήσαν οι 32 έφεδροι στο Δασάκι των Δικαστηρίων. Πολύ αργότερα πληροφορηθήκαμε για μιαν ακόμα Ομάδα Εφέδρων, που είχαν επίσης εγκαταλειφθεί, προδομένοι από τη δική τους ηγεσία, στο Λιμάνι της Αμμοχώστου. Ήσαν οι έφεδροι, που τελικά αναγκάστηκαν να πέσουν στη θάλασσα για να σωθούν κολυμπώντας.


Στο μεταξύ:

· Τα άρματα είχαν φθάσει στη Λίμνη του Αγίου Λουκά και κτυπούσαν διαρκώς.

· Τη βενζίνη που ψάχναμε, για την κατασκευή τών -ίσως σωτήριων- βομβών Μολότοφ, την είχε πάρει μαζί του ο Συν/χης Κ.Ζ.

· Ελπίδα για εξασφάλιση ενισχύσεων, μέσω του ΓΕΕΦ ή της Κυβέρνησης, καμία. Το μεν Γενικό Επιτελείο δεν απαντούσε στις κλήσεις, ο δε Προεδρεύων της Δημοκρατίας και το Υπουργικό Συμβούλιο είχαν εγκαταλείψει τη Λευκωσία.

· Και, το κρισιμότερο, τα πυρομαχικά των εφέδρων στην Αμμόχωστο είχαν εξαντληθεί.

Η «σιγή πυρός» από τη δική μας πλευρά έδωσε το τελικό σύνθημα στους Τούρκους. Η μοναδική επιλογή ήταν: Ή να χαθούμε αμαχητί ή να υποχωρήσουμε. Πεσμένοι όπως ήμασταν στο χώμα, γύρισα και κοίταξα τον Ανθ/γό Αρέστη, θέλοντας να μοιραστώ μαζί του την αγωνία μου.


Γνώριζα, βέβαια, πως «η ευθύνη για την όποια απόφαση ανήκε στον αρχαιότερο που διοικούσε».

Δεν θυμούμαι αν ήμασταν δακρυσμένοι, ούτε και έχει σημασία. Σημασία έχουν μόνο οι τρεις λέξεις που μου είπε ο Γιαννάκης: «Πάνο, τη Σημαία»... Χωρίς να περιμένει απάντηση, σηκώθηκε μέσα στη κόλαση και προχώρησε προς τον ιστό με τη Σημαία του Διοικητηρίου Αμμοχώστου. Σηκώθηκα πίσω του.

Διαταγή τέταρτη: «Υποστολή της Σημαίας». Όσοι μπόρεσαν να ακούσουν -σχεδόν όλοι- βρέθηκαν «σε στάση Προσοχής να χαιρετούν τη Γαλανόλευκη». Η Σημαία της Αμμοχώστου κατέβηκε, διπλώθηκε και παραδόθηκε στον αρχαιότερο Αξιωματικό. Όλοι πλέον γνώριζαν τη Διαταγή που θα ακολουθούσε.

Διαταγή πέμπτη, η τελευταία: «Να μαζευτεί ο οπλισμός - Άμεση υποχώρηση - Εγκαταλείπουμε τις θέσεις μας, η Αμμόχωστος χάνεται....»

Ο επίλογος της 15ης Αυγούστου 1974 γράφτηκε στη Δερύνεια, όπου δεχθήκαμε την ανακούφιση του Λοχαγού Κάτσιου, που μας είδε ζωντανούς, αλλά και στο Φρέναρος, όπου είχαμε κακό συναπάντημα με τον ατιμώρητο προδότη Συν/χη Κ.Ζ., για να ακούσουμε τη σαρκαστική απορία του: «Μπα, κύριε Ανθυπολοχαγέ, σωθήκατε όλοι!». Ειλικρινά, θα ήθελα να μου είχε περισσέψει μια τελευταία σφαίρα...


Η 3η φάση της Εισβολής: Ο αγώνας που συνεχίζεται

Είναι ο άγνωστης διάρκειας μακροχρόνιος αγώνας, που η σφαγμένη Κύπρος οφείλει να διεξάγει. Όμως, το εάν μπορεί ποτέ:

• μέσα από τα ειρωνικά χειροκροτήματα του εχθρού, όταν αφελείς Έλληνες χορεύουν μπροστά του,

• ή μέσα από τις φιλοσοφίες και τα χαμόγελα ρηχών Ελλήνων πολιτικάντηδων, όταν ξένοι βουλευτές και άλλοι βάρβαροι αποκτούν σε τιμές ευκαιρίας τις κλεμμένες περιουσίες των Ελλήνων της Κύπρου,

• ή μέσα από επιχειρηματικές δραστηριότητες με τον κατακτητή που εισέβαλε, έσφαξε, βίασε και ξερίζωσε τα ιερά και τα όσιά μας,

• ή εξορίζοντας την ενίσχυση της άμυνάς μας,

• ή προσκαλώντας με τη συμπεριφορά μας άθλια «Σχέδια Λύσης»,

• ή μεθοδεύοντας -εμείς οι ίδιοι- την οικονομική εξαθλίωση του τόπου,

• ή ακόμα, αναγνωρίζοντας με τη συμπεριφορά μας το έγκλημα της Εισβολής και της Κατοχής, εξουδετερώνοντας την ευρωπαϊκή μας κατάκτηση και εξευτελίζοντας την αξιοπρέπεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν δηλαδή η κύρια επιδίωξη των δήθεν ηγετών του Ελληνισμού είναι «πώς θα γίνουν αρεστοί στον εχθρό, για ν' αποκτήσουν εξουσία», όταν δηλαδή το μέλημα και κατάντημα είναι «πόσα θα πάρουμε χωρίς τίποτε να δώσουμε στον Τόπο μας», όταν δηλαδή μερικοί είμαστε έτοιμοι να ζητιανέψουμε από τον εχθρό «την άδειά του για να περπατήσουμε στα δικά μας χώματα, να επιτρέψει την επίσκεψη στα δικά μας σπίτια και να επιτρέψει την υπό κατοχήν εγκατάστασή μας στην έγκλειστη περιοχή της προδομένης Αμμοχώστου, αδιαφορώντας για την τύχη των άλλων ξεριζωμένων» και όταν έχουμε εντελώς λησμονήσει πως «ού περί χρημάτων, αλλά περί Αρετής, Τιμής και Αξιοπρέπειας τον Αγώνα οφείλομεν ποιούμενοι». Εάν, λοιπόν, με αυτά τα δεδομένα, ο οποιοσδήποτε αγώνας για ελευθερία -όσο μακροχρόνιος και εάν είναι- μπορεί να επιτύχει, θα χρειαστεί να το εξηγήσει ο κάθε σημερινός Έλληνας, όταν ερωτηθεί από τα παιδιά και τα εγγόνια του:


«Γιατί ξεχάσατε τόσο εύκολα τα όσα ζήσατε και γιατί δεν αντιστέκεστε τώρα που μπορείτε; Εάν, μετά από τόσα χρόνια "δήθεν Αγώνα", ΕΔΩ θα καταλήγατε, Ευρωπαίοι Έλληνες της Κύπρου και της Ελλάδας, ΓΙΑΤΙ δεν ολοκληρώσατε την προδοσία τότε, το 1974; Ή, μήπως, όλα αυτά τα χρόνια χρειαζόντουσαν για να μεθοδευτεί το ΑΛΛΟΘΙ για τους Ξένους Βάρβαρους και για τους Ντόπιους Εφιάλτες, ούτως ώστε η ΤΕΛΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ να θεωρείται πλέον ως πράξη εθνικής σοφίας;»

Κάποιου, όμως, τα εγγόνια θα έχουν το δικαίωμα να ρωτήσουν και κάτι ακόμα:

«Γιατί τη φύλαξες τη Σημαία, παππού; Απλώς και μόνο... για να δακρύζεις στις 15 του κάθε Αυγούστου; Και δεν είναι αυτό υποκρισία;». Αυτός ο παππούς επιθυμεί να μπορεί εκείνη την ώρα να απαντήσει με αξιοπρέπεια: Εγώ, αντιστάθηκα μέχρι το τέλος...



*Πάνος Ιωαννίδης, Νομικός

Ημερομηνία: Η κάθε 15η Αυγούστου μετά το 1974

ΣΗΜΕΡΙΝΗ



από το Ινφογνώμων Πολιτικά

(ευχαριστώ τον φίλο Μανώλη Τ)


http://koukfamily.blogspot.com/

Παπα Γιάννης - Αντώνιος Σιατίστης

Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ



(ευχαριστούμε θερμά την οικογένεια του πατρός Ιωάννη που μας παραχώρησε αυτή την φωτογραφία ώς ευλογία προς τον κόσμο που τον γνώρισε και τον αγάπησε τόσο).



Στην φωτογραφία αυτή βλέπετε τον πατέρα Ιωάννη Καλαϊδη γνωστό σε όλους μας ώς (παπα-Γιάννη) με το πνευματικό του τέκνο (πνευματικοπαίδι) τον Μακαριστό Αντώνιο Κόμπο, Επίσκοπο Σισανίου και Σιατίστης να κρατούν ανάμεσα τους με απλότητα και δέος την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας.




ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΝΩΣΕ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΑΚΡΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΟΥΣ.



Ενας Επίσκοπος Μεγίστου Πνευματικού Βεληνεκούς και ταπεινότητος να κάνει υπακοή στον γέροντα του, έναν απλό ένγαμο ιερέα κάνοντας έμπρακτα αποδεκτή και αναγνωρισθέα την Πνευματική ολοκλήρωση και το χαρισματικό πιόν του πατρός Ιωάννη Καλαϊδη.
 
(ΔΥΟ ΑΓΙΟΙ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ ΜΑΖΙ)

ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥΣ ΝΑ 'ΧΟΥΜΕ
 

Τὸ συγκλονιστικὸ γεγονὸς ποὺ ἄλλαξε ὅλη του τὴν ζωὴ

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ



Ἱερὰ Ἁγιοταφικὴ Ἀδελφότης
Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2004 βγῆκε ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης ἕνας μουσουλμάνος Σαουδάραβας καὶ διηγήθη τὸ συγκλονιστικὸ γεγονὸς ποὺ ἔζησε καὶ ποὺ ἄλλαξε ὅλη του τὴ ζωή. Πρὶν τρία χρόνια παντρεύτηκε μία κοπέλα πλούσια μουσουλμάνα ἀλλὰ στείρα. Προσπάθησαν ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν νὰ ἀποκτήσουν παιδιὰ καὶ πῆγαν σὲ πολλοὺς γιατροὺς ἀλλὰ τίποτα. Οἱ γονεῖς τοῦ τὸν προέτρεπαν νὰ παντρευτεῖ καὶ δεύτερη γυναίκα καὶ νὰ κρατήσει καὶ τὴν πρώτη ἀφοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἔχουν μέχρι καὶ τέσσερις γυναῖκες.
Ἐκεῖνος κουρασμένος καὶ στεναχωρημένος πῆρε τὴν σύζυγό του νὰ πᾶνε ταξίδι ἀναψυχῆς στὴ γειτονική μας ἀπὸ τὸ Ἰσραὴλ Συρία γιὰ νὰ ξεκουραστοῦν καὶ νὰ ξεχάσουν λίγο. Στὴ Συρία ἐνοικίασε λιμουζίνα μὲ ὁδηγὸ ξεναγὸ γιὰ νὰ τοὺς πάει σὲ ὅλα τὰ κοσμικὰ ἀξιοθέατά της Συρίας. Ὁ ὁδηγὸς πρόσεξε στὸ ζευγάρι ποὺ ξεναγοῦσε πόνο καὶ θλίψη. Τοὺς ρώτησε ἂν ἔχουν τίποτα καὶ ἐκεῖνοι τοῦ ἀνοίχτηκαν λέγοντάς του γιὰ τὸ πρόβλημα τῆς ἀτεκνίας τους. Ὁ μουσουλμάνος ὁδηγὸς τουε μίλησε γιὰ τὸ Μοναστήρι τῆς...
Παναγίας Σεϊδανάγιας ὅπου πολλὰ ἄτεκνα ζευγάρια καταφεύγουν.Ἐκεῖ λοιπόν, ὅπως καὶ στὴν ὁμώνυμη μονὴ τοῦ Ἰσραὴλ κοντὰ στὸ Πατριαρχεῖο, τοὺς δίνουν ἀπὸ τὸ φυτίλι τοῦ καντηλιοῦ τῆς θαυματουργῆς αὐτῆς εἰκόνας καὶ τὸ τρῶνε καὶ τότε ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ τοὺς δίνει τὸ ποθούμενο κατὰ τὴν προαίρεση καὶ πίστη τους.
Ἐγὼ προσωπικὰ εἶδα στὴν Μονὴ ἀρχεῖο μὲ τὰ ὀνόματα ὅλων αὐτῶν ποὺ εὐεργέτησε ἡ Παναγία μας. Γιὰ νὰ συνεχίσω τὴν διήγηση, ὁ Σαουδάραβας καὶ ἡ γυναίκα τοῦ λένε στὸν ξεναγὸ¨"Πήγαινέ μας ἐκεῖ στὴν Σεϊδανάγια <<τὴ Δέσποινα τῶν
Χριστιανῶν>>κι ἂν γίνει τὸ ποθούμενο καὶ ἀποκτήσουμε παιδὶ θὰ προσφέρω σὲ σένα $20.000 καὶ $80.000 γιὰ τὸ μοναστήρι. Ἀφοῦ πῆγαν στὴν μονὴ καὶ ἔκαναν ὅτι ἔπρεπε, γυρίζοντας στὸ Ἰσραὴλ ἡ γυναίκα βρέθηκε ἔγγυος καὶ μετὰ ἀπὸ μῆνες γέννησε ἕνα πανέμορφο ἀγοράκι. Θαῦμα τῆς Παναγίας μας. Μὲ τὸ ποὺ γέννησε ἡ σύζυγός του, ὁ Σαουδάραβας ἤθελε νὰ ἐκπληρώσει τὸ τάμα του καὶ τηλεφώνησε λοιπὸν στὸν ὁδηγὸ νὰ τὸ παραλάβει ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο τῆς Δαμασκοῦ. Ὁ ὁδηγὸς πανοῦργος εἰδοποίησε καὶ ἄλλους 2 φίλους του γιὰ νὰ πᾶνε στὸ ἀεροδρόμιο μαζὶ καὶ νὰ παραλάβουν τὸν πλούσιο καὶ κατόπιν νὰ τὸν σκοτώσουν. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο θὰ λάμβαναν ὅλο τὸ ποσὸ καὶ θὰ τὸ μοιράζονταν στὰ τρία. Πράγματι, τὸν παρέλαβαν ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο. Καθοδὸν ὁ ἄμοιρος δίχως νὰ γνωρίζει τί θὰ γινόταν ἀπὸ τὴν χαρά του θὰ ἔδινε στοὺς φίλους του ὁδηγοῦ ἀπὸ $10.000.Ἀντὶ ὅμως αὐτοὶ νὰ τὸν πάνε στὴ μονή, τὸν ὁδήγησαν στὴν ἐρημιὰ καὶ τὸν ἔσφαξαν, πρῶτα κόβοντας τοῦ τὸ κεφάλι καὶ ἔπειτα τὰ ὑπόλοιπα μέρη τοῦ σώματός του σὲ κομμάτια.Τυφλωμένοι ὅμως ἀπὸ τὸ πάθος τους ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐγκληματική τους ἐνέργεια τὸν ἔβαλαν στὸ πὸρτ μπαγκαζ τοῦ αὐτοκινήτου καὶ πῆραν μαζί τους τὰ χρήματα, τὸ ρολόϊ καὶ ὅτι εἶχε καὶ ξεκίνησαν γιὰ ἄλλο ἐρημικὸ μέρος. Στὸν ἐθνικὸ ὅμως δρόμο, χάλασε τὸ ἁμάξι τους καὶ στάθηκαν νὰ δοῦν τί συνέβαινε. Κάποιος περαστικός τους εἶδε καὶ ἔσπευσε νὰ βοηθήσει ὅμως αὐτοὶ ἀρνήθηκαν γιὰ νὰ μὴν γίνουν ἀντιληπτοί.Ὁ περαστικὸς ὅμως ὁδηγὸς εἶδε νὰ στάζει αἷμα ἀπὸ τὸ πὸρτ μπαγκὰζ τοῦ αὐτοκινήτου καὶ εἰδοποίησε τὴν ἀστυνομία. Μετὰ ἀπὸ κάμποση ὥρα, φτάνοντας ἡ ἀστυνομία καὶ βλέποντας τὸ αἷμα νὰ στάζει ἀπὸ τὸ πὸρτ μπαγκαζ ἀνοίχτηκε τὸ πὸρτ μπαγκὰζ καὶ τί νὰ δοῦν? Ὁ Σαουδάραβας σηκώθηκε καὶ βγῆκε ἔξω ὁλοζώντανος μὲ αἵματα βέβαια καὶ τοὺς εἶπε: << ἡ Παναγία τελείωσε καὶ τὶς τελευταῖες ραφὲς τοῦ λαιμοῦ μου, ἐδῶ μπροστά, δείχνοντας τὸ καρύδι τοῦ λαιμοῦ του, ἀφοῦ μου ἕραψε ὅλο μου τὸ σῶμα πρῶτα>>.

Ὁ κακοποιὸς ἐγκληματίας ταξιτζὴς καὶ οἱ συνεργοί του, τρελάθηκαν καὶ μὲ χειροπαῖδες τοὺς ὁδήγησαν στὶς ψυχιατρικὲς φυλακές. Φώναζαν σὰν δαιμονισμένοι <<...ἐμεῖς σὲ σκοτώσαμε, σὲ κομματιάσαμε, σοὺ κόψαμε τὸ κεφάλι πῶς ζεῖς? Ὁ Σαουδάραβας πῆρε πιστοποίηση τοῦ λαμπροῦ θαύματος ἀφοῦ πέρασε ἀπὸ ἰατροδικάστες, ἐμπειρογνώμονες. Τὰ ράμματα ἦταν φανερὰ καὶ φαινόταν φρεσκοσυναρμολογημένος. Διεκύρρυτε δὲ καὶ ὁμολογοῦσε ὅτι ἡ Παναγιά μας τὸν ἕραψε καὶ τὸν ἀνέστησε δυνάμει τοῦ Υἱοῦ της". Κατόπιν ὁ ἰαθεῖς τηλεφώνησε σὲ ὅλους τους δικούς του καὶ ἦλθαν στὴ Συρία. Πῆγαν στὸ μοναστήρι καὶ ἐκπλήρωσαν τὸ τάμα τους μὲ τὸ παραπάνω ἀφοῦ ὁ Σαουδάραβας ἀντὶ νὰ προσφέρει τὸ ἀρχικὸ ποσὸ τῶν $80.000 ποὺ χὲ τάξει ἔδωσε 800.000 δολάρια. Ὁ ἴδιος ἀφηγεῖται τὸ γεγονὸς μὲ συγκίνηση καὶ πλέον εἶναι ὀρθόδοξος Χριστιανός. Τὸ θαῦμα αὐτὸ συγκλόνισε τὸν ἀραβικὸ κόσμο. Ὅμως τὰ θαύματα τῆς Παναγιᾶς Σεϊδανάγιας εἶναι ἀμέτρητα. Ἡ χάρη της νὰ μᾶς συνοδεύει στοὺς χαλεποὺς αὐτοὺς καιρούς. Ἀπὸ Σοφία Κιόρογλου.
Το είδαμε στο : http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com/

Ένας χρόνος μετά.. Εκπληκτικές φωτογραφίες από τις ρίψεις του εκλιπόντος Σμηνάρχου Στέργιου Κωτούλα με το PZL M-18 στην Κεφαλονιά, λίγες ημέρες πριν την μοιραία πτώση... Updated

Μια απίστευτη όσο και συγκινητική σειρά φωτογραφιών από αυτές που κόβουν την ανάσα...


Στις φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί πέρυσι το καλοκαίρι στην Κεφαλονιά βλέπουμε το μοιραίο P.Z.L. M-18 Dromader με χειριστή τον εκλιπόντα ήρωα Σμήναρχο Στέργιο Κωτούλα, να συμμετέχει με αυταπάρνηση και με εξαιρετικούς χειρουργικούς κάθετους ελιγμούς στις προσπάθειες πυρόσβεσης κάποιων από τις πολλές πυρκαγιές της περυσινής περιόδου στην Κεφαλονιά..

Διαβάστε περισσότερα...

To Μοναστήρι του Αυτοκράτορα Βατάτζη μέχρι το1922. Ένα μυστήριο μνήμα και μια παληά εικόνα.

Πάνω σε μια χαμηλή πλαγιά του Νύφ-ντάγ, οροσειράς του Τμώλου που οι αρχαίοι το ωνόμαζαν Όλυμπο, πάνω από το Μπουνάρμπασι, υπάρχει μια πηγή με άφθονο νερό που βγαίνει μέσα από βράχους και που οι χωριανοί την έλεγαν «της Παναγιάς το μπουνάρι». Πλάϊ στην πηγή υπάρχει ένας μεγάλος πλάτανος και ένα πεύκο. Η γύρω περιοχή ελεγόταν ως το 1922 ακόμη «Μοναστήρι» και εκεί ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, χτισμένη η βασιλική Μονή των Λέμβων (ή της Λέμβου, ή του Λέμβου), αφιερωμένη εις την παναγίαν Θεοτόκον. Η ονομασία προέρχεται, χωρίς άλλο, από παραφθορά της λέξης Όλυμπος. Μονή του Ολύμπου, του Λέμπου, του Λέμβου, της Λέμβου και τέλος Μονή των Λέμβων. Κανένα σημάδι δεν υπάρχει σήμερα που να φανερώνη πως άλλοτε υπήρχε εκεί το πλούσιο και περίφημο αυτό μοναστήρι, που τώχτισε στις αρχές του 13ου αιώνα ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Βατάτζης, πάνω στη θέση άλλου παλαιότερου μοναστηριού.


Ο Βατάτζης επροίκησε το μοναστήρι με πολλά κτήματα, που έφταναν ως τη Μαινεμένη και τούτο για να μπορή να συντηρήται άνετα. Ανάμεσα στα κτήματα αυτά ήταν και η Βάρις ή Μήλα της εποχής εκείνης, το Μπαϊρακλή δηλαδή, ή Πασά-κιοϊ των ιδικών μας χρόνων (χωριό του πασά, γιατί εκεί έμενε ο Γιαχγιά πασάς που είχε πολλά κτήματα στον Κάμπο.Κοντά στο Μπαϊρακλή είχε επίσης παλαιότερα πολλά κτήματα και ο Θρασ. Πιττακός).

Από τα έγγραφα της Μονής βλέπομε πώς το Μπαϊρακλή ήταν τότε μια περιοχή αρκετά μεγάλη.

Είχε στην κατοχή του του αλυκές, κοντά στις εκβολές του Τσαγιού του Μπουρνόβα, είχε δυο εκκλησιές: της αγίας Μαρίνας και του αγίου Θεοδώρου, και μιαν άλλη καταστραμμένη, κι είχε ακόμη κι ένα μοναστηράκι: το μετόχι του αγίου Γεωργίου. Τα κτήματα του άρχιζαν από την παραλία και προχωρούσαν μέσα στον κάμπο του Μπουρνόβα, καθώς και σε αρκετή απόσταση από την άλλη πλευρά προς τη Μαινεμένη.

Οι κάτοικοί της ήσαν 22 οικογένειες με περισσότερα από 86 μέλη. Τα σύνορα της περιοχής της Μονής των Λέμβων «ο καθολικός περίορος» σημειώνονται με πολλές λεπτομέρειες σε έγγραφο του 1235, που συντάχθηκε από τον στρατοπεδάρχη Φωκά, «δια ορισμού βασιλέως Ιωάννη». (….)

Μια από τις οικογένειες που κατοικούσαν στον Μπουρνόβα από την εποχή εκείνη, και την οποίαν απαντούμε και πολύ αργότερα, ήσαν οι Γορδάτοι. ΄Ενας από αυτούς ονομαζόμενος Θεόδωρος έγινε καλόγερος και κατατάχτηκε στη Μονή των Λέμβων. (…)

Φαίνεται πως οι Μπουροβαλήδες ήσαν άνθρωποι σκαιοί, αυθαίρετοι και παλληκαράδες.

Περιφρονούσαν τα δικαιώματα του μοναστηριού, καταπατούσαν τα κτήματά του, έσπαζαν και λεηλατούσαν τις αποθήκες του και όταν οι καλόγεροι κατέβαιναν να διαμαρτυρηθούν, εκείνοι ωπλισμένοι με ακόντια, τόξα και άλλα παρόμοια όπλα τους εκακοποιούσαν και κάποτε τους εσκότωναν . Οι αυθαιρεσίες των αυτές και η βάναυση συμπεριφορά των ανάγκασε το μοναστήρι το 1232 να κάνη αναφορά στον ίδιο το βασιλιά Βατάτζη και να ζητήση την επέμβασί του. Ο Αυτοκράτωρ διέταξε τότε τον γραμματέα του «δούκα του θέματος των Θρακησίων, Φωκάν Αυτορειανόν» να πάη επί τόπου, να κάνη ανακρίσεις και, αν τα παράπονα των καλογέρων αποδειχτούν αληθινά, να τιμωρήση τους υπαιτίους και να τους αναγκάση να πλερώσουν τις ζημιές. (….)

Από την έκθεση που συνετάγη φαίνονται με αποδείξεις όλες οι άδικες πράξεις και τα «κακουργήματα» των Μπουρνοβαλήδων εναντίον των δύστυχων καλογέρων.(….)

Στον Μπουρνόβα, πάνω σ΄ένα ύψωμα στη βορειοανατολική πλευρά του, υπάρχει μια θέση που λεγότανε «τσακμάκι», από ένα μεγάλο πεύκο,πούχε στη ρίζα του ένα χαμηλό μάντρωμα και μέσα σ΄αυτό ένα μνήμα και άπειρα κρεμασμένα κουρέλια. Το μνήμα έλεγαν πως ήταν τούρκικο, χωρίς όμως κανείς να ξέρη ποιος ήταν θαμμένος εκεί.

Θάταν κανείς από τους παλιούς εκείνους ανώνυμους ιερωμένους που τους τιμούσαν πολύ και τους έθαβαν σε περίοπτα μέρη και τους έδιναν το γενικό όνομα «Ντεντές» σαν να λέμε εμείς Άγιος. Τον Ντεντέ τους ετιμούσαν οι Τούρκοι εκεί, μα στον ίδιο χώρο λάτρευαν και οι δικοί μας τον Αη Γιάννη τον Κουρελά, όπως τον έλεγαν που γιάτρευε τον «παροξυμό».

Μετρούσαν ένα κουρέλι ή μια κλωστή ως το μποϊ του αρρώστου και το κρεμούσαν εκεί σ’ ένα κλαδί πουρναριού.

Κατά παράξενο τρόπο σ΄εκείνο το σημείο συνέπεφτε ένα κοινό προσκύνημα και των Τούρκων για τον Αη Γιάννη μας και των Χριστιανών για τον Ντεντέ τους.

Στην άλλη άκρη του λόφου, προς το νότο, υπήρχε η μικρή εκκλησία που έχτισε το 1909, απέναντι στο σπίτι της η σεβαστή κερά Πηνελόπη Σοφιανοπούλου, στο όνομα πάλι του Αη Γιάννη.

Η απόσταση μεταξύ των δύο αυτών ακραίων σημείων του χωριού είναι περίπου πεντακόσια μέτρα, η δε συνοικία λεγότανε από μας γενικά Αη Γιάννης, και ένα τμήμα της Ηράκλειο. Από πού άρα γε να πήρε το όνομα αυτό; Όχι βέβαια από τον Αη Γιάννη τον Κουρελά, γιατί εκεί κοντά δεν υπήρχαν κατοικίες, ούτε κι από το μικρό εκκλησάκι της Σοφιανοπούλου, που χτίστηκε τελευταία. Κοντά όμως στην εκκλησούλα αυτή υπήρχε ένα φτωχόσπιτο, σ΄ένα δωμάτιο του οποίου επήγαινε ο κόσμος και προσκυνούσε μια παληά εικόνα του Αη Γιάννη. Έλεγαν πως την εικόνα αυτή την βρήκε σε μια σπηλιά εκεί κοντά η γρηά Ελένη Τελάλη. Δε θάταν λοιπόν δυνατό να υποθέσωμε ότι κάπου μέσα στην περιοχή αυτή βρισκότανε η παληά εκκλησία του 13ου αιώνα, που καταστράφηκε από τους πρώτους Τούρκους κατακτητάς, αλλά διασώθηκε η εικόνα του αγίου, για να ξαναβρεθή πρώτα μέσα στην σπηλιά, ύστερα στο φτωχό σπιτάκι και κατόπιν στη νεώτερη εκκλησούλα που το αντικατέστησε…..



(Μικρασιατικά Χρονικά, 1955, από ανέκδοτο βιβλίο του Ν. Καραρά «Ιστορική τοποθέτηση του χωριού Μπουρνόβας> )


http://new-byzantium.blogspot.com/

Ο τορπιλισμός του καταδρομικού Έλλη


Ο Δεκαπεντάυγουστος εκτός από θρησκευτική εορτή αποτελεί και εθνική καθώς δίνει σε όλους του Έλληνες την ευκαιρία να τιμήσουν τους ήρωες του αντιτορπιλικού Έλλη που βυθίστηκε μετά από την ύπουλη ενέργεια των Ιταλών ανήμερα της γιορτής το 1940, ξεκινώντας την εποποιία του ’40.

Ενώ το καταδρομικό του ελληνικού πολεμικού ναυτικού «ΈΛΛΗ» (παλαιού τύπου, ταχύτητας 20 κόμβων την ώρα, οπλισμού 2 πυροβόλων των 152 χλστμ., 4 των 102 χλστμ. και 2 των 76 χλστμ., εκτοπίσματος 2.115 τόν. και με πλήρωμα 232 άνδρες) ναυλοχούσε, με τον επίσημο μεγάλο σημαιοστολισμό του, στο λιμάνι του νησιού, με κυβερνήτη τον Πλοίαρχο Χατζόπουλο, δέχθηκε ξαφνική και απρόσμενη επίθεση, πριν προλάβει να προβάλει οποιαδήποτε αντίδραση.

Τα γεγονότα είχαν εξελιχθεί ως εξής: Περί τις 8.30 το πρωί, και λίγο πριν αρχίσει η περιφορά της Εικόνας της Παναγίας, ακούστηκε ένας υπόκωφος συριγμός, από το βυθό της θάλασσας, που μέσα σε δευτερόλεπτα κατέληξε σε έκρηξη, στα ύφαλα του «ΈΛΛΗ». Κι ενώ το πλοίο τρανταζόταν από την πρώτη τορπίλη που το είχε πλήξει, βρέθηκε πνιγμένο στους καπνούς, με είκοσι μέλη του πληρώματος, που εκείνη τη στιγμή ήταν στο κατάστρωμα, στη θάλασσα. Λίγα λεπτά αργότερα ακολούθησε δεύτερη τορπίλη, που τίναξε τα νερά του λιμανιού σε ύψος 30 μ., κι ύστερα τρίτη, που έπληξε την προκυμαία. Το σκάφος, βαρύτατα τραυματισμένο στο κέντρο, είχε τη χαριστική του βολή από την προκληθείσα έκρηξη του λεβητοστασίου του, το οποίο και μετέδωσε τη φωτιά σε μεγάλο τμήμα του πλοίου. Το πλήρωμα πρόλαβε και έκλεισε μερικά στεγανά, αλλά, τελικά, το «ΈΛΛΗ» έλαβε κλίση προς τη μια πλευρά, γωνίας 10-15°.

Παρά τη σύγχυση που είχε προκληθεί, ο κυβερνήτης μπόρεσε να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να καθοδηγήσει το πλήρωμα προς τις επιβαλλόμενες ενέργειες, με τις οποίες και κατορθώθηκε να διασωθούν οι τραυματίες των μηχανοστασίων. Οι προσπάθειες, ωστόσο, κατάσβεσης της πυρκαγιάς και ρυμούλκησης του σκάφους δεν απέδωσαν, και το «ΈΛΛΗ», τελικά, βυθίστηκε, μια ώρα και ένα τέταρτο ακριβώς μετά την πρώτη βολή, και λίγα λεπτά μετά την εγκατάλειψη του, κατά διαταγή του κυβερνήτη, από το πλήρωμα.

Οι στιγμές ήταν δραματικές, το δε πλήθος που παρακολουθούσε την όλη τραγωδία από τη στεριά δεν ήξερε πώς να αντιδράσει και να βοηθήσει. Η πανηγυρική ατμόσφαιρα μεταβλήθηκε με μιάς σε βαρύ πένθος και η τελετή παρ’ ολίγο να ματαιωθεί. Στην Αθήνα, εξάλλου, η είδηση, που μεταδόθηκε αμέσως, όσο κι αν καταβλήθηκε προσπάθεια αποφυγής εντυπώσεων, προκάλεσε μεγάλη αναταραχή. Ο πρωθυπουργός, πάντως, έδωσε αμέσως εντολή να συνεχιστεί η τελετή και να πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη λιτανεία, για δε την επιστροφή των προσκυνητών απέστειλε ειδική νηοπομπή επιβατικών πλοίων με την προστασία των αντιτορπιλικών «Βασιλιάς ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και «Βασίλισσα ΟΛΓΑ», υπό τον Αρχηγό Στόλου, Υποναύαρχο Καββαδία.

Ακολουθούν τα ονόματα των πεσόντων:

1. ΑΡΧΙΚΕΛΕΥΣΤΗΣ (ΠΥΡ) Π. ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ

2. ΚΕΛΕΥΣΤΗΣ (ΑΡΜ) Χ. ΤΣΙΡΙΓΩΤΗΣ

3. ΚΕΛΕΥΣΤΗΣ (ΜΗΧ) Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

4. ΥΠΟΚΕΛΕΥΣΤΗΣ Β’ (ΜΗΧ) Ι. ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΣ

5. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Ι. ΑΝΕΤΣΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

6. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Γ. ΓΡΙΒΑΣ

7. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Α. ΚΑΛΛΙΑΣ

8. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Ι. ΜΠΟΝΟΣ

9. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Δ. ΤΟΜΑΡΑΣ

10. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Μ. ΠΕΤΤΑΣ

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=13715&Itemid=94
http://history-of-macedonia.com

Για ποιούς λόγους δολοφονήθηκε ο Αριστοτέλης Γκούμας

Η δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα στη Χιμάρα τρεις ημέρες πριν τον Δεκαπενταύγουστο, δεν μας παραξένεψε. Ξέραμε ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε. Κάποιος Αλβανός από αυτούς που κατακλύζουν το καλοκαίρι τη Χιμάρα θα έδειχνε με πιο βίαιο τρόπο την ενόχλησή του που η περιοχή μας έχει τόσο έντονο ελληνικό χαρακτήρα. Αυτό είναι και το ιδεολογικό πρόβλημα της Αλβανίας με τη Χιμάρα. Λόγω της προπαγάνδας που ξεκινάει από την εποχή Χότζα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, πολλοί Αλβανοί πιστεύουν (αρκετοί καλόπιστα) ότι οι κάτοικοι της Χιμάρας δεν είναι ελληνικής καταγωγής. Τους λένε ότι μάθαμε ελληνικά τα τελευταία χρόνια που πήγαμε στην Ελλάδα για να βρούμε εργασία. Τους βομβαρδίζουν το μυαλό ότι δεν είμαστε Έλληνες αλλά Αλβανοί που προδώσαμε τη γλώσσα μας και την καταγωγή μας και ξιπαζόμαστε να μιμούμαστε τους Έλληνες.Αυτή την προπαγάνδα αναπαράγουν ο τύπος και τα σχολικά βιβλία και εφαρμόζουν και οι κρατικές αρχές. Αυτή την προπαγάνδα πρέπει να καταπολεμήσουμε με μέτρα τα οποία θα χτυπάνε το πρόβλημα στη ρίζα του. Καλούμε την αλβανική κυβέρνηση να λάβει τα ακόλουθα μέτρα:1. Απομάκρυνση Αξιωματικών αστυνομίας: Άμεση απομάκρυνση όλων των αξιωματικών της αστυνομίας που υπηρετούν στην αστυνομική διεύθυνση Χιμάρας. Ενέχονται στη συγκάλυψη της δολοφονίας του Αριστοτέλη και στην εικόνα που μεταδόθηκε τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν. Επίσης συστηματικά συγκαλύπτουν περιστατικά βίας εναντίον μελών της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην περιοχή της Χιμάρας.

2. Τοποθέτηση δημοσίων πινακίδων στην ελληνική: Τοποθέτηση σε όλη την περιοχή της Χιμάρας δίγλωσσων δημοσίων πινακίδων στην αλβανική και στην ελληνική γλώσσα. Αυτό αποτελεί και υποχρέωση της Αλβανίας με βάση τη Σύμβαση – Πλαίσιο για τις μειονότητες που έχει υπογράψει. Η τοποθέτηση των πινακίδων θα αποτελεί και ένα επίσημο μήνυμα προς όλους τους επισκέπτες της Χιμάρας από την υπόλοιπη Αλβανία, ότι στην περιοχή κατοικούν πολίτες που ανήκουν στην Ελληνική Εθνική Μειονότητα.

3. Κατάργηση αναγνωρισμένων μειονοτικών περιοχών: Η αλβανική πρακτική αυθαίρετου διαχωρισμού μεταξύ «αναγνωρισμένων μειονοτικών ζωνών» και άλλων περιοχών, αμιγώς ελληνικών, όπως π.χ. η Χιμάρα, η Κορυτσά και η Πρεμετή οι κάτοικοι των οποίων θεωρούνται «Αλβανοί» πρέπει να τερματισθεί το συντομότερο. Είναι ένα θέμα που παραπέμπει στους διαχωρισμούς της εποχής Χότζα.

4. Ελληνική γλώσσα στη δημόσια διοίκηση: Η δημόσια διοίκηση όταν απευθύνεται στη Χιμάρα θα πρέπει να χρησιμοποιεί στα έγγραφά της την ελληνική γλώσσα. Καμία διοικητική ή δικαστική πράξη που αφορά σε κατοίκους της Χιμάρας δεν θα εκτελείται εάν δεν είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα.

5. Δημιουργία γραφείου προστασίας της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας: Λόγω του αυξημένου αριθμού περιστατικών βίας στην περιοχή της Χιμάρας ζητάμε τη δημιουργία γραφείου προστασίας της μειονότητας που θα εγκατασταθεί στην πόλη της Χιμάρας. Το γραφείο αυτό πρέπει να τελεί υπό την υψηλή εποπτεία του ΟΑΣΕ και να στελεχώνεται από προσωπικό που θα επιλέξει ο ΟΑΣΕ και θα μισθοδοτείται από την αλβανική κυβέρνηση.

ΕΝΩΣΗ ΧΙΜΑΡΕΙΩΤΩΝ

http://epirusgate.blogspot.com/2010/08/blog-post_3808.html

http://www.antinews.gr/?p=57525 

Ο Τέταρτος Δρόμος θα συνδέει τον Πόρο με την Πάρο


Μερικές σύντομες παρατηρήσεις σχετικά με το πρόσφατο δημοσίευμα της γερμανικής έκδοσης των Financial Times για τον Γιώργο Παπανδρέου, στο γνωστό πλέον άρθρο με τίτλο “Ο άνθρωπός μας στην Αθήνα” – προκειμένου να το εμπεδώσουμε καλά:

Καταρχήν, σίγουρα ο Γ. Παπανδρέου είναι ο άνθρωπος των Αμερικανών και των Γερμανών στην Αθήνα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ο άνθρωπος των Ελλήνων στην Αθήνα.

Σύμφωνα επίσης με το δημοσίευμα ο Γ. Παπανδρέου τηρεί τις υποσχέσεις που έδωσε στο Eurogroup. Σύμφωνοι και σ΄ αυτό. Τις προεκλογικές υποσχέσεις του δεν τηρεί.

Οι F.T. κάνουν επίσης λόγο για μια εντελώς διαφορετική χώρα, μετά τα επόμενα τρία χρόνια. Σύμφωνοι και εδώ. Αν όσα έχει στο μυαλό του ο Γ. Παπανδρέου υλοποιηθούν, τότε θα μιλάμε για μια εντελώς άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα χωρίς Έλληνες. Μια Ελλάδα φέουδο και προτεκτοράτο.

Τέλος, το δημοσίευμα αναφέρει πως ο Γ. Παπανδρέου δεν διάλεξε τον εύκολο δρόμο της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους, κάτι που θα ήταν προς το συμφέρον της χώρας (!!!). Σύμφωνοι και σε αυτό. Αν η Ελλάδα πήγαινε σε πτώχευση (αδυναμία πληρωμών) ή επαναδιαπραγμάτευση του χρέους (ελεγχόμενη πτώχευση) όλοι αυτοί θα χάνανε τα λεφτά τους. Ο Γ. Παπανδρέου τους υπόσχεται οτι θα τα πάρουν (τα λεφτά για δάνεια) πίσω και μαλιστα με τόκο 5%. Γι’ αυτό οι διθύραμβοι των αγορών. Η Γερμανία μπορεί κάλλιστα να δανείζεται από τις αγορές με 3% και να δανείζει στη συνέχεια εμάς με 5%. 2% κέρδος μόνο από τα Ελληνικά ομόλογα. Δεν είναι και άσχημα για τους Γερμανούς

Κατόπιν τούτων είναι βέβαιο ότι λεφτά θα υπάρχουν – γι αυτούς, όχι για μας. Και θα τα χώσουν για να φτιάξουν τον Τέταρτο Δρόμο. Θα συνδέει τον Πόρο με την Πάρο.

http://www.antinews.gr

Ι. Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΑΣ


Στο δρόμο Σερρών- Καβάλας, στα όρια του Νομού, στη βόρεια πλευρά του κατάφυτου όρους Παγγαίου, σε μια θαυμάσια τοποθεσία, σε υψόμετρο 753 μ. , βρίσκεται η Ι. Μ. Παν. Εικοσιφοίνισσας. Ησυχαστήριο αληθινό, προσελκύει πλήθος πιστών για να προσκυνήσουν την «αχειροποίητη» εικόνα της Θεοτόκου. Φορτωμένη και αυτή με ιστορία αιώνων, αγώνες, καταστροφές, έχει να παρουσιάσει μεγάλη συνεισφορά στη διατήρηση του αναλλοίωτου της Ελληνικής ψυχής από τους διάφορους κατακτητές. Λεηλατημένη και κατεστραμμένη κατ'; επανάληψη, ανοικοδομήθηκε το έτος 1965. Οι (25) Μοναχές που αριθμεί η Μονή, διατηρούν υποδειγματικά τάξη, καθαριότητα, φιλοξενία

ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Στο δρόμο Σερρών - Καβάλας, αμέσως μετά την Κοινότητα Κορμίστας, στα όρια των νομών Σερρών - Καβάλας, στη βόρεια πλευρά του κατάφυτου όρους Παγγαίου, σε μια θαυμάσια τοποθεσία, σε υψόμετρο 753 μ., βρίσκεται η ιερά Μονή της Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας.

Είναι ένας από τους......
δυο (2) ιερούς χώρους της Ανατολικής Μακεδονίας, που συνεχίζει και σήμερα να αποτελεί πόλο έλξης πλήθους πιστών, που έρχονται να προσκυνήσουν την "αχειροποίητο εικόνα της Θεοτόκου" και να ηρεμήσουν μέσα στο γαλήνιο περιβάλλον της.
Το όνομα της Μονής, κατά μία από τις τρεις (3) εκδοχές, οφείλεται στο θαύμα της εικόνας της Παναγίας, η οποία έλαμπε και σκορπούσε φως "φοινικούν", δηλαδή κόκκινο, όπως η πορφυρά των Φοινίκων. Απ' αυτό προέρχεται και η ονομασία: Εικών φοινίσσουσα - Εικών - φοίνισσα -Εικοσιφοίνισσα. Η Μονή, ιδίως στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, πρόσφερε πάρα πολλά για τη διατήρηση της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, ώστε δίκαια προκάλεσε την οργή, αρχικά των Τούρκων και κατόπιν των Βουλγάρων.
Αντιμετώπισε επανειλημμένα τις καταστροφικές επιδρομές τους και ανέδειξε πλήθος μαρτύρων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο επίσκοπος Φιλίππων ΣώΖων, που έλαβε μέρος στη Δ' Οικουμενική Σύνοδο ( Χαλκηδόνα, 451) ίδρυσε ναό και μοναστικό οικισμό στη θέση Βίγλα, 50μ. ανατολικά της σημερινής Μονής, όπου τα σωζόμενα ερείπια τείχους και πύργου, μαρτυρούν την ύπαρξη αρχαίου μεγάλου φρουρίου.
Όλα αυτά εγκαταλείφθηκαν αργότερα, όταν έφθασε εδώ ο πρώτος κτίτορας της Μονής, ο Άγιος Γερμανός (518μ.Χ), ο οποίος από πολύ νεαρή ηλικία ασκήτευσε στους Άγιους Τόπους, στην Ι. Μονή Τιμίου Προδρόμου, πλησίον του Ιορδάνη ποταμού. Από τότε και για αρκετούς αιώνες η ιστορία της Εικοσιφοίνισσας είναι τελείως άγνωστη. Αρχαιολογικές ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κατά τον 11ο αι. κτίσθηκε ξανά το "Καθολικό" της Μονής. Κατά την περίοδο αυτή η Μονή έγινε "Σταυροπηγιακή", δηλ. εξαρτιόταν απ' ευθείας από τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Νέα λάμψη γνώρισε το Μοναστήρι το έτος 1472, όταν σ' αυτό αποσύρθηκε, παραιτηθείς από το θρόνο του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αγ. Διονύσιος, που θεωρείται ο δεύτερος κτίτορας της ιεράς Μονής. Κατά το μακρύ διάστημα της παραμονής του στη Μονή, ανήγειρε πολλά νέα κτίσματα και επισκεύασε παλαιά.

Στην εποχή του το Μοναστήρι απέκτησε μεγάλη ακμή και αίγλη. Έτσι, συμφωνά με πληροφορία ενός κατάστιχου του 16ου αι., το έτος 1507 ζούσαν στη Μονή 24 Ιερομόναχοι, 3 Ιεροδιάκονοι και 145 Μοναχοί δηλ. συνολικά 172. Αυτοί διέτρεχαν την Ανατ. Μακεδονία και Θράκη, ενίσχυαν τους Χριστιανούς στην πίστη και απέτρεπαν τους εξισλαμισμούς.

Η δράση τους αυτή προκάλεσε την οργή των Τούρκων, που την25 / 8 / 1507 κατέσφαξαν και τους 172 μονάζοντες. Δεν κατέστρεψαν το ναό και τα κτίρια. όμως η Μονή παρέμεινε έρημη και ακατοίκητη επί 13 χρόνια. Μετά το τραγικό συμβάν της σφαγής, το Οικουμενικό Πατριαρχείο πέτυχε το 1510 (ή κατ' άλλους το 1520) να λάβει άδεια του Σουλτάνου για την αναδιοργάνωση της Μονής.

Έτσι, με τη βοήθεια δέκα (10) Μοναχών του Αγίου Όρους, μέσα σε δέκα χρόνια προσήλθαν να μονάσουν στη Μονή 50 μοναχοί, διάκονοι και ιερομόναχοι, που είχαν και τη διακυβέρνηση του Μοναστηρίου.

Στα χρόνια που ακολούθησαν η Μονή είχε γίνει πνευματικό και εθνικό κέντρο της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Εδώ, ελθών από τις Σέρρες, ο Εμμανουήλ Παπάς, όρκισε τους οπλίτες του και κήρυξε την Επανάσταση.

Στην Ιερά Μονή λειτουργούσε περίφημη Ελληνική Σχολή. Ιδιαίτερα αξιόλογη ήταν η Βιβλιοθήκη της Εικοσιφοίνισσας. Πριν τη λεηλασία της από τους Βουλγάρους, το έτος 1917, περιελάμβανε 1300 τόμους βιβλίων. Ορισμένα χειρόγραφα ήταν μεγάλης αρχαιολογικής αξίας.

Κατά τους αιώνες, αυτούς της ακμής, επισκευάσθηκαν και ανεγέρθηκαν πολλά κτίσματα της Μονής. Κατά το 2ο μισό του 19ου αι., αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες: το 1854 πυρκαγιά αποτέφρωσε τη δυτική πλευρά και μέρος της βόρειας, ενώ το 1864 επιδημία χολέρας αποδεκάτισε τους Μοναχούς.

Για την ανόρθωση της Εικοσιφοίνισσας φρόντισε ιδιαίτερα ο περιφανής Μητροπολίτης Δράμας Χρυσόστομος (1902 - 1910). Την εποχή αυτή επίφοβοι δεν ήταν μόνο οι Τούρκοι, αλλά και οι Βούλγαροι, που το 1917 σύλησαν τους ανεκτίμητους εθνικοθρησκευτικούς θησαυρούς της Μονής. Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πάλι οι Βούλγαροι, ολοκλήρωσαν την καταστροφή βάζοντας φωτιά (έτος 1943) και καίγοντας τα οικοδομήματα της.

Η ανοικοδόμηση της Μονής άρχισε πραγματικά το έτος 1965 και μέσα σε μια 15ετία κατόρθωσε να έχει τη σημερινή της εμφάνιση. Γιορτάζει στις 15 Αυγούστου στη μνήμη της Παναγίας Θεοτόκου, στις 14 Σεπτεμβρίου στη μνήμη του Τιμ. Σταυρού Ι.Μ. Παναγίας Εικοσιφοίνισσας. και στις 21 Νοεμβρίου στη μνήμη των Εισοδίων της Έξω από το Καθολικό. Θεοτόκου.

ΚΤΙΣΜΑΤΑ
Η κυρίως Μονή στο κέντρο έχει τον επιβλητικό ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου και περιλαμβάνει το Ηγουμενείο, τα κελιά των μονα-ζουσών, το Αρχονταρίκι, το παρεκκλήσι της Αγ. Βαρβάρας με το Αγιασμα, το Μουσείο, την Τράπεζα, τα εργαστήρια και συναφείς εγκαταστάσεις, ενώ όλο το συγκρότημα το περιβάλλει υψηλό τείχος.
Προ της Ι. Μονής υπάρχει πλατεία και κοντά σ' αυτή βρίσκεται το μνημείο των 172 Μοναχών που σφαγιάσθηκαν το 1507 από τουςΤούρκους. Στον εξωτερικό τοίχο υπάρχει καλλιμάρμαρο προσκυνητάρι και εκεί κοντά άλλο προσκυνητάρι με θόλο, κάτω απ' το οποίο υπάρχει αγίασμα.
Στη συνέχεια υπάρχει το Κοιμητήριο με το ναϊδριο των Αγίων Αναργύρων. Στην νοτιανατολική γωνία του ναού υψώνεται μεγαλοπρεπές κωδωνοστάσιο. Έξω και πάνω από τα τείχη της Μονής, προς Ανατολάς, βρίσκονται ο παλαιός ανεμόμυλος και το "στασίδιον της Παναγίας" με μικρό προσκυνητάρι.

πηγή: http://1myblog.pblogs.gr/ 
 Το είδαμε στο : http://1myblog.pblogs.gr/